Eet u nog wel
eens zeekraal?
Lex Kattemvinkel
Zeekraal is een vanouds typisch Zeeuws streekproduct.
Tot een aantal jaren geleden kon iedereen het op het schor
zelf snijden, maar vanwege de kwetsbaarheid van deze
gebieden is een vergunningensysteem ingevoerd. Een
beperkt aantal Zeeuwen, meest dorpelingen rond de
Oosterschelde, mag nog zeekraal snijden. Eet u nog wel
eens zeekraal?
Marijke van 't Land, Groede:
"Ik heb een aantal keren zeekraal gege
ten, bij vrienden of tijdens excursies. Het
heeft een pittige en aangename smaak,
maar desondanks heb ik het nog nooit
zelf gekocht. Ik weet dat het er is, waar
het groeit en hoe het klaargemaakt moet
worden, maar daar houdt het voor mij
mee op. Af en toe koop ik wel eens een
ander streekproduct, zoals heerlijke
appelsap van een fruitteler uit de buurt,
maar de meeste boodschappen doe ik bij
Albert Heijn. Streekproducten zijn wél
sympathiek, vind ik. Ik heb wel eens een
relatiegeschenk gekregen met Zeeuwse
streekproductendat heb ik doorgegeven
aan mijn kinderen. Die hebben lekker
gesmuld.
Ad Beenhakker, Middelburg:
"Of ik wel eens zeekraal eet? Zeker wel. Ik
ken het niet van jongsaf maar weet wel
dat er in mijn jeugd - ik ben opgegroeid
in Kloetinge - mee langs de deur werd
geleurd. Voorzover ik weet komt de mees
te zeekraal tegenwoordig uit Frankrijk,
uit Marquenterre in Normandië, een estu
arium vergelijkbaar met de Ooster
schelde. In het noorden van Nederland en
in Denemarken groeit het ook, soms mas
saal, maar daar wordt het niet gesneden.
In het noorden kennen ze het niet als
groente. In Noord-Duitsland wordt het
alleen gegeten door Duitsers die de zee
kraal in Zeeland hebben leren kennen.
Zeekraal is dus nog steeds een typisch
Zeeuws streekproduct. Het is goed dat het
snijden van zeekraal tegenwoordig aan
een vergunning gebonden is, want we
moeten zuinig zijn op de kwetsbare gebie
den waar het groeit. Ik ken wel zo 'n ver
gunninghouder, maar zelf koop ik de zee
kraal in de winkel. Franse zeekraal dus,
maar je proeft geen verschil met de
Zeeuwse. Andere Zeeuwse streekproduc
ten koop ik alleen als ze op mijn pad
komen. Ik geef wel eens excursies in de
Zak van Zuid-Beveland, vanuit het bezoe
kerscentrum bij de schaapskooi. Daar is
heerlijke zwartebessenjam of geitenkaas
te koop.
Beb van de Stad,
Burgh-Haamstede:
"Als er zeekraal is - en nu is het er weer -
eet ik het geregeld. Ik koop het gewoon in
de winkel, bij de Spar. Bij een bezoek
onlangs aan een oud-collega in
Zwitserland heb ik wat zeekraal meege
nomen. Die komt wel eens in Zeeland op
bezoek en ik wist dat ze zeekraal lekker
vindt. Ik heb een tijd in Zwitserland
gewoond en daar had je ook van die typi
sche streekproducten, vooral kaas. Het is
belangrijk dat er streekproducten zijn,
maar als oud-lerares koken vind ik het
vooral belangrijk dat ze goed worden
klaargemaakt. Een product moet lekker
zijn. Op dit moment ben ik eieren aan
het koken voor bij de asperges. Op het
bord prak ik met mijn vork de asperge, te
beginnen met het kopje, op het eitje. Dat
is verrukkelijk Die asperges zijn overi
gens ook een typisch streekproduct: hier
in de Westhoek van Schouwen is de grond
mooi licht voor de teelt van asperges.
Jaap de Schipper, Kapelle:
"We eten zelden zeekraal, want de huisge
noten kunnen het niet erg waarderen.
Voor ons is het geen delicatesse. Ik zie de
zeekraal als een armeluisgroente van vijf
tig jaar geleden. Toen was het een welko
me afwisseling in een eenzijdig menu en
bovendien voordelig te verkrijgen.
Zeekraal snijden is nu nog maar aan een
beperkt aantal vergunninghouders toege
staan. Ik heb begrip voor het vergunnin
gensysteem, maar vind wel dat mensen
die het vanouds altijd gesneden hebben
dat moeten kunnen blijven doen. Althans,
voorzover er geen handelsdoeleinden bij
betrokken zijn. Dat zal best nog eens
gebeuren, maar op zeer beperkte schaal.
De bulk komt uit Frankrijk. Daar is de
kwaliteit beter en is de zeekraal makke
lijker te oogsten. Uit mijn kennissenkring
ken ik mensen die zelf wel eens voor dag
en dauw vertrekken om een dagje zee
kraal te gaan snijden in Frankrijk. Daar
mag het nog, al wordt het wel steeds
moeilijker, want ook daar is een behoor
lijke toeloop. In sommige jaren lukt het
die kennissen om in Zeeland een vergun
ning te krijgen, maar ze zitten er ook wel
eens naast.
Lex Kaltenwinkel is medewerker van de Wantijredactie.
16 WANTIJ juli'04
