Zeeland als
medicijn"
Jacques Roumen van Buitenkans, vof voor ondernemen op het platteland:
f#
Jan Moekotte
Jacques Roumen studeerde voor landbouwingenieur in
Wageningen. Dat ingenieur klinkt nogal technisch en sug
gereert vooral belangstelling voor de materiële kanten
van de agro-industrie. Roumen heeft zich echter na zijn
studie vooral bezig gehouden met het bewustzijn van de
boer, met de heilzame effecten van het werken op het
land. Hij werkte jarenlang op de (inmiddels opgeheven)
Volkshogeschool in West Zeeuws-Vlaanderen in het vor
mingswerk. Hij begon in 1998 het bedrijf Buitenkans.
Op het promotiemateriaal van
Buitenkans, folders, brochures, affi
ches, ansichtkaarten, staat Zeeland
er mooi op. Buitengewoon fraai is het affi
che ten behoeve van het project "Lucht en
Ruimte". In dat project werkt Roumen aan
opvangmogelijkheden voor mensen die in
onze 24- uurs economie oververmoeid
afhaken. Het gaat daarbij volgens hem
vooral om overspannen mensen uit de
Randstad. Hij is er van overtuigd dat rust
en ruimte weldadig werken en dat een
retraite op het platteland voor gestreste
stedelingen heilzaam werkt. De Provincie
Zuid-Holland verstrekte Roumen een
onderzoeksopdracht om de mogelijkhe
den daartoe te verkennen. Roumen klopte
eerder met hetzelfde idee aan bij de pro
vincie Zeeland, maar werd daar aanzien
lijk koeler ontvangen: "Wat u voor ogen
staat, is niet bedoeld voor Zeeuwen. Daar
zullen voornamelijk mensen uit de
Randstad gebruik van gaan maken en om
die reden, het ontbreken van een Zeeuws
belang, steken wij daar geen geld in." Dat
was ongeveer wat hij op het Provinciehuis
in Middelburg te horen kreeg.
Onvoldoende besef
Volgens Roumen is er in Zeeland nog
onvoldoende besef van wat hier voor han
den is, hoe uniek, hoe schaars de
Zeeuwse groenblauwe oase is. "Terwijl de
druk in de ons omringende stedelijke
gebieden alsmaar toeneemt, worden de
relatieve rust en ruimte die we in Zeeland
hebben steeds waardevoller." Vijftig jaar
geleden werd door sociaal-geografen in
beeld gebracht dat Zeeland als door een
hoefijzer omringd werd door stedelijke
gebieden (Randstad, Noord-Brabant,
Gent-Antwerpen). Ze voorzagen dat de
verstedelijking zich alsmaar zou doorzet
ten en ze kregen gelijk. Nog steeds is dat
hoefijzer een bruikbaar beeld. Sterker
nog, het beeld heeft aan kracht alleen
maar gewonnen. De rust en de ruimte die
Zeeland nu nog kenmerken, zijn werkelijk
een schaars goed geworden. Van een
Groen Hart in de Randstad is maar weinig
over.
Innerlijke kracht
Roumen vindt dan ook dat de provincie
bestuurders het lef zouden moeten heb
ben om af te stappen van het idee dat
Zeeland zowel een logistiek knooppunt
als een groenblauwe oase kan zijn (het
zogenaamde tweesporenbeleid). Ze zou
den moeten kiezen voor het meest waar
devolle dat Zeeland heeft en moeten
beseffen dat we hier iets unieks in handen
hebben. Volgens Roumen vraagt het veel
innerlijke kracht van bestuurders om te
kiezen voor Zeeland als een tuin voor
mensen uit stedelijke gebieden: "Het is
niet de traditionele ontwikkeling."
Zorgboerderijen
Roumen begeleidt met Buitenkans veertig
zorgboerderijen, circa vijftien in Zeeland
en vijfentwintig in Zuid-Holland. Met
Buitenkans bemiddelt hij tussen vraag
(mensen die zorg nodig hebben) en aan
bod (boeren die rust, ruimte, zorg kun
nen bieden). Hoewel Roumen een uitge
sproken hekel heeft aan de tendens om
alles in cijfers uit te drukken ("daar kun je
van alles mee doen, cijfers zijn zo gewil
lig"), neemt hij aan dat in de zorgsector
die hem voor ogen staat, tientallen kwali
tatief hoogwaardige banen in Zeeland kan
14 WANTIJ oktober'04