Op sokken van de Aldi Traject 1: Vlissingen - Valkenisse - Zoutelande - Westkapelle (15 km) Peter Maas Op stap met Frida Kas Alles heeft ze zowat gedaan. Alles wat thuishoort in het zogenaamde alternatieve circuit: compost toilet bouwen met muren van leem en stro, acties tegen kernenergie met de actie groep Stop Borsele ("we bestaan nog steeds hoor en doen nog regelmatig acties!"), oplei ding voor veehouderij, 5 jaar in Wales gewoond op een internationale school voor zelfvoor ziening, groenten van het seizoen, doet mee binnen het LET's systeem, ondersteunt Zeeuwind en heeft een speksteenkachel in huis. "Ik wilde boer worden of zendeling en voor mijn verjaardag vroeg ik spijkers." In 1999 liep ze naar Santiago de Compostela, meer dan 800 kilometer, en overnachtte in refugia's. "Toen heb ik als het ware leren lopen en het wandelen ontdekt." In haar vrije tijd werkt ze mee met de werkgroep Landschapsverzorging Walcheren. Sinds kort heeft ze een eigen bedrijfje in Groede: Travaille subiet. Daar verzorgt ze samen met Joost Ruitenburg arbeidstrainingen voor moeilijk lerende jongeren. Een echt geitenwollensokkentype? Nee hoor, deze tocht liep ze op sokken van de Aldi. Bij aankomst ruik ik de geur van vers verbrand hout. De geur komt uit de houtkachel van haar ouders die naast haar wonen in de voormalige dienstwoningen van het pompstation Valkenisse. Is dit Walcheren? Is dit Zeeland? Zijn er nog zulke plekjes te vinden, zo midden in de natuur? Twee pittoreske huisjes komen tevoorschijn wan neer je over het smalle en hobbelige pad door het bos komt. Alsof het nooit anders is geweest, alsof het nooit anders zal zijn. 1Vlissingen Even later staan we in Vlissingen bij het windorgel. Met de windkracht 7 of 8 uit het zuidwesten die er op dit moment staat, brult en loeit het windorgel. Maar het boezemt geen angst in. Integendeel, het geluid van de grote bamboezuilen stelt gerust en maakt je stil van binnen. Dit wereldwindorgel staat er al vanaf 1983 en we lezen: "mass en individual moving". Vóór ons de massieve muur van hoog bouw die oprijst vanuit het onstuimige Scheldewater. Voor Frida is de hoogbouw niet direct een doorn in het oog. "Natuurlijk is het wel een beetje elitair om hier te wonen, maar waarom niet? Het past hier ook wel. Alleen hebben al die mensen die er achter wonen wel last van schaduw en vervelende draaiwinden." Wat zij al jarenlang betalen aan ingeleverd woongenot is nimmer in de winstcijfers van de projectontwikkelaars verdiscon teerd. Wat haar wel stoort, zijn de plannen die regelmatig uit de kast worden gehaald om de oude Spuikom in de binnenstad op zijn kop te zetten. "Steden moeten zuinig zijn op de groenblauwe lobben die er nog liggen; ze moeten gekoesterd worden want ze geven ruimte en lucht in het ove rigens zo volle en stoffige stadsmilieu." Vogeltrekpost Walcheren Vanaf Vlissingen ligt de Noordzeekust aan onze voeten. Een eindje verderop kom je vanzelf op de plek die bij alle vogelaars in Nederland bekend staat als een van de beste plekken om de najaarstrek te bekij ken. In het voorjaar moet je daarvoor juist aan de andere kant van de Westerschelde zijn, namelijk bij Breskens. Dat heeft te maken met stuwing. De vogels aarzelen om de oversteek te maken en volgen zo lang mogelijk de kustlijn. De vogeltrek is vooral tijdens de eerste uren van de och tend goed te zien. Dus op dit moment geen grote aantallen vogelaars boven op het duin met de meest indrukwekkende verrekijkers en telescopen op statieven. De Vogelwerkgroep Walcheren is hier bijna dagelijks te vinden en al hun waar nemingen worden regelrecht gepubli ceerd via het internet (1). Zelf genieten we vooral van de lichtge kleurde drieteenstrandlopers die met razendsnelle voetstapjes steeds vlak voor de branding uitlopen. Aalscholvers vliegen voorbij en wat grote groepen spreeuwen 'wolken' heen en weer. Frida Kas. Foto: Peter Maas. a c'h e St. Laurens' Westkapelle Mefekerke Middelhui Biggekerki Zoutelande Vlissingei 4 WANTIJ december '04

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2004 | | pagina 4