Op sokken van de Aldi
Traject 1: Vlissingen
- Valkenisse - Zoutelande - Westkapelle (15 km)
Peter Maas
Op stap met Frida Kas
Alles heeft ze zowat gedaan. Alles wat thuishoort in het zogenaamde alternatieve circuit:
compost toilet bouwen met muren van leem en stro, acties tegen kernenergie met de actie
groep Stop Borsele ("we bestaan nog steeds hoor en doen nog regelmatig acties!"), oplei
ding voor veehouderij, 5 jaar in Wales gewoond op een internationale school voor zelfvoor
ziening, groenten van het seizoen, doet mee binnen het LET's systeem, ondersteunt
Zeeuwind en heeft een speksteenkachel in huis. "Ik wilde boer worden of zendeling en voor
mijn verjaardag vroeg ik spijkers." In 1999 liep ze naar Santiago de Compostela, meer dan
800 kilometer, en overnachtte in refugia's. "Toen heb ik als het ware leren lopen en het
wandelen ontdekt." In haar vrije tijd werkt ze mee met de werkgroep Landschapsverzorging
Walcheren. Sinds kort heeft ze een eigen bedrijfje in Groede: Travaille subiet. Daar verzorgt
ze samen met Joost Ruitenburg arbeidstrainingen voor moeilijk lerende jongeren. Een echt
geitenwollensokkentype? Nee hoor, deze tocht liep ze op sokken van de Aldi.
Bij aankomst ruik ik de geur van vers verbrand hout. De
geur komt uit de houtkachel van haar ouders die naast
haar wonen in de voormalige dienstwoningen van het
pompstation Valkenisse. Is dit Walcheren? Is dit Zeeland?
Zijn er nog zulke plekjes te vinden, zo midden in de
natuur? Twee pittoreske huisjes komen tevoorschijn wan
neer je over het smalle en hobbelige pad door het bos
komt. Alsof het nooit anders is geweest, alsof het nooit
anders zal zijn.
1Vlissingen
Even later staan we in Vlissingen bij het
windorgel. Met de windkracht 7 of 8 uit
het zuidwesten die er op dit moment
staat, brult en loeit het windorgel. Maar
het boezemt geen angst in. Integendeel,
het geluid van de grote bamboezuilen
stelt gerust en maakt je stil van binnen.
Dit wereldwindorgel staat er al vanaf 1983
en we lezen: "mass en individual moving".
Vóór ons de massieve muur van hoog
bouw die oprijst vanuit het onstuimige
Scheldewater. Voor Frida is de hoogbouw
niet direct een doorn in het oog.
"Natuurlijk is het wel een beetje elitair om
hier te wonen, maar waarom niet? Het
past hier ook wel. Alleen hebben al die
mensen die er achter wonen wel last van
schaduw en vervelende draaiwinden." Wat
zij al jarenlang betalen aan ingeleverd
woongenot is nimmer in de winstcijfers
van de projectontwikkelaars verdiscon
teerd. Wat haar wel stoort, zijn de plannen
die regelmatig uit de kast worden gehaald
om de oude Spuikom in de binnenstad op
zijn kop te zetten. "Steden moeten zuinig
zijn op de groenblauwe lobben die er nog
liggen; ze moeten gekoesterd worden
want ze geven ruimte en lucht in het ove
rigens zo volle en stoffige stadsmilieu."
Vogeltrekpost Walcheren
Vanaf Vlissingen ligt de Noordzeekust aan
onze voeten. Een eindje verderop kom je
vanzelf op de plek die bij alle vogelaars in
Nederland bekend staat als een van de
beste plekken om de najaarstrek te bekij
ken. In het voorjaar moet je daarvoor juist
aan de andere kant van de Westerschelde
zijn, namelijk bij Breskens. Dat heeft te
maken met stuwing. De vogels aarzelen
om de oversteek te maken en volgen zo
lang mogelijk de kustlijn. De vogeltrek is
vooral tijdens de eerste uren van de och
tend goed te zien. Dus op dit moment
geen grote aantallen vogelaars boven op
het duin met de meest indrukwekkende
verrekijkers en telescopen op statieven.
De Vogelwerkgroep Walcheren is hier
bijna dagelijks te vinden en al hun waar
nemingen worden regelrecht gepubli
ceerd via het internet (1).
Zelf genieten we vooral van de lichtge
kleurde drieteenstrandlopers die met
razendsnelle voetstapjes steeds vlak voor
de branding uitlopen. Aalscholvers vliegen
voorbij en wat grote groepen spreeuwen
'wolken' heen en weer.
Frida Kas. Foto: Peter Maas.
a c'h e
St. Laurens'
Westkapelle
Mefekerke
Middelhui
Biggekerki
Zoutelande
Vlissingei
4 WANTIJ december '04