Langs de Zeeuwse boomgrens WJ - Traject 2: Westkapelle - Domburg - De Manteling - Oranjezon - Veerse Dam (15 km) k>iv m Willam de Weert Verder op pad met Anton van Haperen Anton van Haperen is van beroep 'belangenhartiger' voor het gebied beneden de rivieren bij Staatsbosbeheer. Hij is van geboorte Bredanaar. In zijn jeugd zwierf hij door de Biesbosch tot dat gebied in 1970 zijn charme verloor door de afsluiting van het getij. Hij verlegde zijn interesse naar het Grevelingenmeer dat ook door de Deltawerken van eb en vloed was afgesloten, maar dat hij daarvoor niet goed kende: "Dat deed minder zeer." Na een studie biologie was zijn eerste baan bij de Provincie Zeeland waar hij de vegetatiekarte- ring opzette. Hij schoot wortel in Zeeland en woont nu in Koudekerke. Hij is naast zijn werk bezig met een proefschrift over de duinen van de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden. In zijn vrije tijd is hij bestuurslid van de ZMF. Anton van Haperen. Foto: Willem de Weert. Het vertrekpunt is restaurant "De Westkaap" op de dijk bij Westkapelle. Die is stevig in het asfalt is gegoten. Dat is niet voor niets want de stroming in zee is hier sterk. Het zand dat aan het beginpunt van dit traject onder aan de dijk wegspoelt, vinden we aan het einde van de wande ling terug aan de voet van de Veerse Dam. 1Westkapelle Op de kruin van de dijk genieten we eerst westwaarts van de bulderende zee en de grote schepen die pal langs de kust passe ren. "Daar, een eind uit de kust, begint de geschiedenis van Walcheren," vertelt Anton van Haperen. "Van de inrichting door de mens dan, die zijn toevlucht zocht op de strandwallen. Het achterland was een groot onbegaanbaar veenmoeras. In de Romeinse tijd lag de kust een stuk westelijker en waren de duinen een stuk breder. Hier spoelde in de 17e eeuw op het strand het altaar van de Romeinse godin Nehalennia bloot. Aan deze godin werden waarschijnlijk offers gebracht voor of na de oversteek naar Engeland. Daar in zee ligt ook de nederzetting Wallacria waarnaar Walcheren vernoemd is. In de loop der eeuwen werden de mondingen van Wester- en Oosterschelde steeds gro ter en week de kust achterwaarts." (1) Polders We draaien een halve slag en kijken nu uit over de polders. In de verte is de Lange Jan van Middelburg het baken. "In feite is Walcheren nog steeds een eiland met Middelburg als centrum waar alle belang rijke wegen naartoe lopen. Voor de oorlog moet het uitzicht nog veel mooier geweest zijn: de Tuin van Walcheren. Ontelbaar veel kleine percelen gescheiden door heg gen. In oktober 1944 bombardeerden de Geallieerden op vier plaatsen de dijken van Walcheren om het Duitse verzet te breken. Tot ver in 1946 lag de klei van Walcheren onder zeewater. In de geïnun deerde gebieden waren alle bomen en struiken op erven, langs wegen en sloten, dood. De bodem was verzilt, het land lag open en blootgesteld aan de wind." Staatsbosbeheer, de huidige werkgever van Anton, kreeg de opdracht om een landschapsplan te maken voor de kale steppe (15.000 ha). (2) "Mijn voorgangers hebben het goed gedaan,' oordeelt hij een halve eeuw later. "Ze ontkwamen niet aan schaalvergroting omdat de moderne land bouw dat eiste en de bodemstructuur door het zout veranderd was. Toch wisten ze het cultuurhistorische karakter van het eiland te bewaren. Landbouwgrond werd omgeven door bomen en lanen op de hoger gelegen kreekruggen en duinen. Natuur werd zoveel mogelijk gespaard. Onbewerkte stukjes land werden ontwik keld tot boerenbosjes. De wensen van de landbouw gecombineerd met natuurbe scherming, dat was heel vooruitziend." We bekijken nog een natuurontwikkelingspro ject direct achter de dijk waarvoor een camping verplaatst wordt en een skelter baan het loodje gelegd heeft ("duur, maar kwaliteit heeft zijn prijs") en verlaten dan de dijk. Biggekerkl Zoutelande Koud^erke Domburc VrapWenpoideK Tostkapelle Aagtekerke Westkapelle! Metiskerke Grijpskerlfe a c 'h e m St. Laurens^ Middelbu Sero t - 7 WANTIJ december '04

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2004 | | pagina 7