Bedenk
een
schuur
die bij
de boer
past en
bij het
landschap.
wel eens een beetje mot gehad met de
ZMF toen ik het idee opperde om meer
het Belgische systeem toe te passen.
Gewoon een hele strook langs zo'n auto
snelweg reserveren als bedrijventerrein.
Een lint van bedrijvigheid door het land
schap. Waar het mij om gaat is: probeer je
het eens voor te stellen! Alles concentre
ren in deze zone. De directe omgeving
van zo'n weg is nu toch eenmaal verpest.
Op deze manier fungeren de gebouwen
als buffer naar alles wat daar achter gele
gen is. En wat ligt er dan achter? Heel véél
landschap! Een gemeente kan best wel
wat doen om dit soort bedrijventerreinen
aantrekkelijker te maken. Zo te zien is
hier alleen de maximale bouwhoogte
voorgeschreven. Maar in Etten-Leur bij
voorbeeld was er maar één regel. Alles
moest grijs van kleur zijn en dat had een
heel rustgevend effect. Deze rommelige,
opeengestapelde gebouwen zijn dat niet.
Je zou bedrijven ook moeten verplichten
om lid te worden van een soort van ver
eniging van eigenaren. Een vereniging die
onder andere zorg draagt voor het beheer
en onderhoud van de omgeving en de
landschappelijke inpassing. Dat pleit ook
voor minder, maar wel grootschaligere
bedrijfsterreinen. Want zoals het nu gaat,
is het natuurlijk buitengewoon knullig.
Ieder dorp heeft zowat zijn eigen bedrijfs
terrein. Een beter pleidooi om van
Zeeland dan maar gewoon één gemeente
te maken kun je niet bedenken."
Duurzaamheid is voor Levien de
Putter meer dan alleen materiaal
keuze: "Een particulier die in
duurzaamheid wil investeren,
moet tot nu toe wel heel idealis
tisch zijn. Het kan pas echt van
de grond komen als de energie
prijzen omhoog gaan. Of wanneer
de overheid, veel meer dan nu
het geval is, duurzaam bouwen
stimuleert"
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
Lint van bedrijvigheid
Op de A58 buldert het verkeer. Langs de
zuidkant ligt een bedrijventerrein. "Ik heb
maar de visuele invloed van de huizen op
het landschap wordt er niet door verzacht.
"Hier is gebouwd als was het een stad.
Heinkenszand is een dorp en ontleent
juist daar zijn identiteit aan. Dit is te
grootschalig, te hoog, te dominant, te
onbescheiden. Een dorp als Heinkenszand
moet veel voorzichtiger zijn met uitbrei
ding. In dit geval zou ik werken met veel
rustigere kleuren, niet die hardrode bak
steen, maar iets veel donkerder, zwart
misschien zelfs. En vooral: de hoogte
moet anders. Voor de buitenrand van een
dorp zou je heel goed kunnen voorschrij
ven dat er slechts één bouwlaag mag wor
den toegepast. Je krijgt dan een veel zach
tere overgang naar het landschap. En wat
zou je ervan zeggen om veel meer ruimte
open te laten tussen de huizen onderling?
Natuurlijk kost dat meer ruimte, maar
misschien zou het maar beter zijn om heel
Nederland voortaan als een groot park te
beschouwen." Even probeer ik nog om
een maximum te stellen aan het toegesta
ne bouwvolume bij nieuwbouw, de ruimte
in Nederland immers is schaars, maar dan
word ik door Levien al vlug als 'commu
nist' neergesabeld.
12 WANTIJ Juli '05
