n memoriam ZMF-er Thijs Kramer Tjeu van Mierlo Milieufederatie bijzonder diep. Logisch. Thijs is bijna 13 jaar met hart en ziel ZMF-er geweest. Hij drukte een blij vend stempel op de milieufederatie en laat een memora bele erfenis na aan visies en initiatieven. Je kunt er een jaargang Wantij mee vullen, dit blad, waarvoor hij ook menig artikel schreef. P Positief Thijs was positief. Dat schuurde wel eens met zijn collega natuur beschermers. Hij verwonderde zich regelmatig over hun pessimisme en conservatieve houding. Midden jaren negentig discussiëren we met de achter ban over plekken voor windmolens in Zeeland. Het stoort hem dat landschap hun enige belang is. Voor Thijs mag het landschap best tijdelijk inschikken ten gunste van het milieu. Levensgenieter Thijs was een levengenieter. Ook in zijn werk. Geen snelle hap tijdens het jaarlijk se uitje, maar een smakelijke maaltijd. Op een zonovergoten dag na het overleg met de natuurbeschermingsorganisaties, nodigt hij iedereen uit voor een kloeke pint, om vervolgens op het terras de wereld te verbeteren. Zijn visie op natuur en landschap doordesemt hij met die levenskunst. Onder twee motto's: "Natuur is leuk, maar je moet er wel een goed glas bij kunnen drinken," en "Elk natuurgebied verdient zijn eigen café." Visies Thijs was een man van visies. Visies die uitmonden in baanbrekende plannen: Plan Tureluur, het Verdrag van Saefthinge, en het convenant met de recreatie. Hij is de bedenker van de nieu we inrichting van het Veerse Meer als een grootschalig natuur- en recreatiegebied. Begin augustus overlijdt gedeputeerde Thijs Kramer door een bizar ongeval. Zijn overlijden raakt de Zeeuwse Thijs Kramer in zijn jonge jaren bij de ZMF. Foto: Elly Geelhoed Tien jaar leden introduceert Thijs 'ontpol- deren' als de ultieme overwinning op de zee: "Het is soms mooier te geven dan alleen maar te nemen". Verrassend Die verrassende kijk tref je ook in de Wantij van '93. Daarin zegt hij dat vrou wen schaars zijn in natuurbeschermings- land. Vrouwen genieten van de natuur. Maar het haalt niet veel uit om te pleiten voor natuur omdat de vlier zo lekker ruikt. Mannen zijn geschikter voor beleidswerk. Terloops merkt hij op dat er de laatste jaren ook opmerkelijk weinig leeuweriken zijn. Laconiek Soms was hij wat laconiek. Dat komt niet altijd van pas. Als Zeeland in het najaar '98 onder water loopt door de vele regen, fulmineert Thijs, vanaf de achterbank van een autobus die door Drenthe rijdt, tegen het sluiten van de stormvloedkering om het overtollige regenwater sneller naar de zee te loodsen. Het wordt hem niet in dank afgenomen. Contramine En bij Thijs hoorde ook de contramine. Als hij bestuurder wordt, maakt hij ons direct duidelijk dat hij in sommige dos siers publiek afstand van de standpunten van de ZMF zal nemen. "De vereenzelvi ging met de natuurbeweging verstoort mijn bestuurlijk functioneren te veel", zegt hij. Wanneer hij naar ons oordeel in het WCT-debat met een artikel in Trouw over een strandje van "drie keer niks" een grens overschrijdt, botsen hij en ZMF in een hard gesprek. We leren er allebei veel van. Tjeu van Mierlo, Met de woorden van Thijs: "mijn baas" 3 WANTIJ Oktober '06

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2006 | | pagina 3