Grafstemming
onder de eiken
Snoeien van de oude begraafplaats in Vrouwenpolder
Foto: Jaap Wolterbeek
De voormalige begraafplaats van Vrouwenpolder aan de
Noorddijk lag tot voor kort verscholen achter de
kende ruigte. Overwoekering en verval gaven deze plek
een bijzondere sfeer. Die is echter door bruut ingrijpen
verstoord, gelukkig maar tijdelijk.
Omdat ik op een steenworp afstand
k woon, vraagt men mij af en toe naar
de geschiedenis van dit bijzondere
plekje. Of het een Joodse begraafplaats is
misschien? Ik verwijs dan naar de tekst
op de graftekens. Die maakt duidelijk dat
daar de notabelen van Vrouwenpolder lig
gen die zich een steen met inscriptie kon
den veroorloven. Er waren ook graftekens
van hout, maar die zijn door de tand des
tijds vergaan. Regelmatig maak ik een
rondje over het terrein. Ik stond er eerst
niet bij stil, maar doe nu moeite de
gedachte levend te houden dat hier men
sen begraven zijn.
Oude eiken
De begraafplaats aan de Noorddijk kent
een lange geschiedenis. Tot de Water
snoodramp van 1953 heeft deze locatie
als begraafplaats dienst gedaan. Er gaat
rust uit van deze plek in de luwte van
dijk en bosrand. De tijd verstrijkt hier
langzamer dan elders. Twee prachtige
oude eiken zijn waarschijnlijk aangeplant
en later opgenomen in het spontaan
oprukkende wilgenbos. Daartegenover
markeren twee jongere esdoorns de
ingang. In een van de esdoorns hangt een
valkenkast, die dit jaar gekraakt is door
kauwen.
De struiken rondom de eiken zijn bij
recente werkzaamheden weggezaagd. Zo
komen de twee bomen beter tot hun
recht. De plek als geheel wint hierdoor
aan uitstraling. En als er niet was inge
grepen, zou de plaats langzaam zijn over
koepeld en weggedrukt door boomkronen
en metershoog braamstruweel. Een kwes
tie van kiezen dus. Net als bij het knotten
van een wilg ziet het er aanvankelijk
onwennig kaal uit. Maar als het licht in
de bosrand valt, die nu van de dijk af
zichtbaar is, krijg ik een vredig gevoel.
Over enkele jaren zal duidelijk zijn wat
Landschapsbeheer voor ogen heeft
gestaan.
Als de jonge aanplant onder aan de dijk
uit de kluiten wast, komt het met de
beslotenheid ook weer goed. De lelijke
overgang naar de kunstmatig opgehoogde
parkeerplaats van de ernaast gelegen
camping zal dan gemaskeerd zijn.
De jonge aanplant van enkele
taxussen bij de graftekens (een
nogal erg voor de hand liggende
keuze) is door weer, wind en
bodemgesteldheid mislukt. Ik
ken mensen die daar niet rouwig
om zijn
Peter van der Vliet is medewerker van de Stichting
Landschapsbeheer.
7 WANTIJ December '06