Grafstemming onder de eiken Snoeien van de oude begraafplaats in Vrouwenpolder Foto: Jaap Wolterbeek De voormalige begraafplaats van Vrouwenpolder aan de Noorddijk lag tot voor kort verscholen achter de kende ruigte. Overwoekering en verval gaven deze plek een bijzondere sfeer. Die is echter door bruut ingrijpen verstoord, gelukkig maar tijdelijk. Omdat ik op een steenworp afstand k woon, vraagt men mij af en toe naar de geschiedenis van dit bijzondere plekje. Of het een Joodse begraafplaats is misschien? Ik verwijs dan naar de tekst op de graftekens. Die maakt duidelijk dat daar de notabelen van Vrouwenpolder lig gen die zich een steen met inscriptie kon den veroorloven. Er waren ook graftekens van hout, maar die zijn door de tand des tijds vergaan. Regelmatig maak ik een rondje over het terrein. Ik stond er eerst niet bij stil, maar doe nu moeite de gedachte levend te houden dat hier men sen begraven zijn. Oude eiken De begraafplaats aan de Noorddijk kent een lange geschiedenis. Tot de Water snoodramp van 1953 heeft deze locatie als begraafplaats dienst gedaan. Er gaat rust uit van deze plek in de luwte van dijk en bosrand. De tijd verstrijkt hier langzamer dan elders. Twee prachtige oude eiken zijn waarschijnlijk aangeplant en later opgenomen in het spontaan oprukkende wilgenbos. Daartegenover markeren twee jongere esdoorns de ingang. In een van de esdoorns hangt een valkenkast, die dit jaar gekraakt is door kauwen. De struiken rondom de eiken zijn bij recente werkzaamheden weggezaagd. Zo komen de twee bomen beter tot hun recht. De plek als geheel wint hierdoor aan uitstraling. En als er niet was inge grepen, zou de plaats langzaam zijn over koepeld en weggedrukt door boomkronen en metershoog braamstruweel. Een kwes tie van kiezen dus. Net als bij het knotten van een wilg ziet het er aanvankelijk onwennig kaal uit. Maar als het licht in de bosrand valt, die nu van de dijk af zichtbaar is, krijg ik een vredig gevoel. Over enkele jaren zal duidelijk zijn wat Landschapsbeheer voor ogen heeft gestaan. Als de jonge aanplant onder aan de dijk uit de kluiten wast, komt het met de beslotenheid ook weer goed. De lelijke overgang naar de kunstmatig opgehoogde parkeerplaats van de ernaast gelegen camping zal dan gemaskeerd zijn. De jonge aanplant van enkele taxussen bij de graftekens (een nogal erg voor de hand liggende keuze) is door weer, wind en bodemgesteldheid mislukt. Ik ken mensen die daar niet rouwig om zijn Peter van der Vliet is medewerker van de Stichting Landschapsbeheer. 7 WANTIJ December '06

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2006 | | pagina 7