Tien maal Bello e voorloper fiufcjiiiA 1 X^BEW. p E Peter Maas Binnen het kwartier heb ik al tien verschillende honden aan mijn broekspijpen hangen. Het geroep van hun baas jes overstemt bijna het geluid van de golfslag nu er net weer een supercontainerschip richting Antwerpen opstoomt. Het Nozeschorretje: een mini stukje natuur aan de buitenrand van Terneuzen. Het Nozeschorretje bij Terneuzen. Foto: Peter Maas Al heel wat dwaze ideeën zijn in de loop der jaren de revue gepasseerd. Op het Nozeschorretje (Terneuzen heette in de 12e eeuw Ter Nose) zou je een klein buitenzwembad kunnen maken. Je zou er zand op kunnen spuiten voor de recreanten. Het zou een openluchttheater kunnen zijn en natuurlijk kun je er ook heerlijk rondcrossen met de motor, ter reinwagen, quad of meer van die ongein. Maar voorlopig ligt het er nog. Misschien is dat wel het meest bijzondere aan het gebiedje: het feit dat het met rust wordt gelaten. Dat het nog niet direct te gelde wordt gemaakt, omdat de slimme project ontwikkelaars nog even wat anders op hun agenda hebben staan. Strandlopers Er waait een gortdroge wind uit het oos ten. Het is een vrijdag in februari, de thermometer geeft 13° C aan, de lucht vochtigheid is met 15% onwaarschijnlijk laag. Je zou gaan twijfelen aan zulke cij fers. Een groepje bonte strandlopers vliegt heen en weer. Het is vloed op het moment. Hoeveel zouden het er zijn? Het zijn maar kleine vogels en daarom is een mens vlug geneigd om het aantal te onderschatten. Ik houd het op 'n stuk of honderdvijftig. Ze vliegen koortsachtig heen en weer, zenuwachtig, gepikeerd misschien wel. Steltlopers kennen geen dag- en nachtritme. Hun leven is geheel geënt op het ritme van het getij. Het is een eeuwige wet: met laag water voedsel zoeken, met hoog water rusten en veren poetsen. Maar de rust is hun vandaag hier niet gegeven. Vergelijk het met u en mij nadat ons een nachtrust werd ont zegd. Intergetijdengebied In al zijn bescheidenheid is het Nozeschorretje een stukje intergetijdenge bied dat alles in zich heeft wat een derge lijk gebied te bieden kan hebben. Het zandstrand wordt dagelijks tot twee maal toe door het dynamische Westerscheldewater schoongespoeld. Zand wordt aangevoerd en opgestuwd tot een heuse kreekrug. Daarachter ligt een kom die alleen bij extra hoog water over spoelt. Dan blijft het water achter, zakt langzaam weg en verdampt, steeds zilter wordend. In de zomer kun je hier rond struinen op zoek naar de typische planten voor een dergelijk milieu: smalle rolkla ver, lamsoor, zilte greppelrus, gerande schijnspurrie en met wat geluk het dun- staartje. Op de stenen pier kom je soms een verdwaald nest tegen van de visdief Wandel mee! Donderdagavond 19 juli organiseert de Steltkluut een wandeling over het Nozeschorretje. Voor een overzicht van natuurwandelingen in Zeeland: www.zmf.nl/aaenda. Peter Maas is lid van de Wantijredactie. 7 WANTIJ April '07

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2007 | | pagina 7