Tien maal Bello
e voorloper
fiufcjiiiA
1 X^BEW.
p E
Peter Maas
Binnen het kwartier heb ik al tien verschillende honden
aan mijn broekspijpen hangen. Het geroep van hun baas
jes overstemt bijna het geluid van de golfslag nu er net
weer een supercontainerschip richting Antwerpen
opstoomt. Het Nozeschorretje: een mini stukje natuur aan
de buitenrand van Terneuzen.
Het Nozeschorretje bij Terneuzen. Foto: Peter Maas
Al heel wat dwaze ideeën zijn in de
loop der jaren de revue gepasseerd.
Op het Nozeschorretje (Terneuzen
heette in de 12e eeuw Ter Nose) zou je
een klein buitenzwembad kunnen maken.
Je zou er zand op kunnen spuiten voor de
recreanten. Het zou een openluchttheater
kunnen zijn en natuurlijk kun je er ook
heerlijk rondcrossen met de motor, ter
reinwagen, quad of meer van die ongein.
Maar voorlopig ligt het er nog. Misschien
is dat wel het meest bijzondere aan het
gebiedje: het feit dat het met rust wordt
gelaten. Dat het nog niet direct te gelde
wordt gemaakt, omdat de slimme project
ontwikkelaars nog even wat anders op
hun agenda hebben staan.
Strandlopers
Er waait een gortdroge wind uit het oos
ten. Het is een vrijdag in februari, de
thermometer geeft 13° C aan, de lucht
vochtigheid is met 15% onwaarschijnlijk
laag. Je zou gaan twijfelen aan zulke cij
fers. Een groepje bonte strandlopers vliegt
heen en weer. Het is vloed op het
moment. Hoeveel zouden het er zijn? Het
zijn maar kleine vogels en daarom is een
mens vlug geneigd om het aantal te
onderschatten. Ik houd het op 'n stuk of
honderdvijftig. Ze vliegen koortsachtig
heen en weer, zenuwachtig, gepikeerd
misschien wel. Steltlopers kennen geen
dag- en nachtritme. Hun leven is geheel
geënt op het ritme van het getij. Het is
een eeuwige wet: met laag water voedsel
zoeken, met hoog water rusten en veren
poetsen. Maar de rust is hun vandaag
hier niet gegeven. Vergelijk het met u en
mij nadat ons een nachtrust werd ont
zegd.
Intergetijdengebied
In al zijn bescheidenheid is het
Nozeschorretje een stukje intergetijdenge
bied dat alles in zich heeft wat een derge
lijk gebied te bieden kan hebben. Het
zandstrand wordt dagelijks tot twee maal
toe door het dynamische
Westerscheldewater schoongespoeld.
Zand wordt aangevoerd en opgestuwd tot
een heuse kreekrug. Daarachter ligt een
kom die alleen bij extra hoog water over
spoelt. Dan blijft het water achter, zakt
langzaam weg en verdampt, steeds zilter
wordend. In de zomer kun je hier rond
struinen op zoek naar de typische planten
voor een dergelijk milieu: smalle rolkla
ver, lamsoor, zilte greppelrus, gerande
schijnspurrie en met wat geluk het dun-
staartje. Op de stenen pier kom je soms
een verdwaald nest tegen van de visdief
Wandel mee!
Donderdagavond 19 juli organiseert de
Steltkluut een wandeling over het
Nozeschorretje.
Voor een overzicht van natuurwandelingen
in Zeeland: www.zmf.nl/aaenda.
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
7 WANTIJ April '07