Foto: Peter Maas
Boswachterij Westerschouwen is het grootste bos in
Zeeland. Het bos is aangeplant tussen 1920 en 1940 door
'tewerkgestelden'Er werden dennen geplant, misschien
wel met het idee om daar ooit de kolenmijnen mee te stut
ten. Zover is bet nooit gekomen.
Wat ik nu ga doen is absoluut
tegen mijn gewoontes in: een
s gemarkeerde route volgen.
Staatsbosbeheer heeft er verschillende
uitgezet waaronder de 'Hoekeputje-tocht'
van 7 kilometer. Dwars tot in alle uithoe
ken van het donkere dennenbos. Dat
dacht ik, maar zo donker is het hier
allang niet meer. Het bos wordt gedund
en langzaam omgevormd tot een meer
natuurlijk loofbos.
Exotisch
Het exotische karakter van het bos is
opvallend. Je komt er dennen tegen uit
Corsica of Oostenrijk, eiken en vogelker
sen uit Amerika, fijnstraal uit Canada,
kruiskruid uit Zuid-Afrika, populieren uit
Ontario en gaaien uit Vlaanderen. Je
moet zelfs goed zoeken om inheemse
bomen tegen te komen: een enkele
zomereik, wat berken, hier en daar wat
grauwe abelen en kleine hulststruiken.
Zelfs de gewone esdoorn die het hier zo
goed doet, hoort hier volgens de ecologie
eigenlijk niet thuis.
Goudhaantjes
Dennen worden vooral mooi als ze heel
oud zijn. De onderste takken sterven door
lichtgebrek af. Ze breken af op stompjes,
aspirant bomenklimmers verleidend.
Karakteristiek zijn de zware zijtakken die
met een zuchtende bocht toch de weg
naar boven zoeken. In het dennenbos
kom ik de vogels tegen die je verwacht.
Mezen, blauw, zwart of met een lastig
lange staart. Hoog in de toppen scharre
len de minuscule goudhaantjes. Vroeger
kende ik hun roep zo goed dat ik kon
horen of er misschien vuurgoudhaantjes
tussen zaten. Ik meen inderdaad dat
geluidje te horen, maar ik krijg ze niet
helder genoeg in de kijker om het zeker te
weten. Grote aantallen kramsvogels vlie
gen luidruchtig over en doen zich een
eindje verderop te goed aan de melige
bessen van duindoorn of de inmiddels
gistende bessen van de vlier.
Over de toppen van het duin
heen hoor je constant het geluid
van de branding. Ik loop op kou
senvoeten. Wat zou ik graag oog
in oog komen te staan met wat
damherten. Ze zitten er zeker, ik
zie hun sporen in het zand.
Volgens het informatiebord zou
den ze niet schuw moeten zijn.
Valse beloftes deze keer
Voor meer informatie:
www.natuurzonderdremoels.nl/wester-
schouwen.
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
12 WANTIJ December '07
