Windmolens waar je ook kijkt Verrommeling Tholen en Sint-Philipsland Willem de Weert Windmolens bij Sint-Annaland. Foto: Willem de We De charme van Tholen is de weidse horizon. Je kijkt ver, zon der hinderlijke obstakels, behal ve de kerk- en watertorens die als vanzelfsprekend bij het landschap horen. "Wel windenergie, maar geen M t windmolens her en der in het JÊ landschap," is het standpunt mr mr van de Natuurvereniging Tholen. "Tholen is een landschap van ver gezichten, van vertes, van lege landschap pen en dat moet zo blijven,"vinden Henk Melchers en Gé Meijnen van de Planologiewerkgroep van deze vereniging. Bij Sint-Annaland is te zien welk impact de molens van meer dan honderd meter hoog op het landschap hebben. De monu mentale hoeve Nooitgedacht (1662), een geschenk van Constantijn Huygens aan zijn dochter, is gedegradeerd tot Madurodam formaat tegen de achter grond van het windmolenpark in de Moggershilpolder. "Hoeveel horizonver vuiling willen we nog?," vraagt het bestuur van de Dorpsgemeenschap Sint- Annaland zich af (Eendrachtbode, 7 februari 2008). "Vanaf de waterkant mogen de vijf windmolens een prachtig lijnenspel lijken, vanuit de Langeweg lijkt het wel of de windmolens midden in het dorp staan," verwoordt een bestuurslid de gevoelens. Ook in Stavenisse is verzet onder de bevolking over de komst van grote windmolens dichtbij hun dorp (BN/DeStem, 6 juni 2008). Menselijke maat De plaatselijke natuurvereniging heeft ook moeite met de mastodonten die Tholen gaan domineren. "Molens van 125 meter hoogte gaan de menselijke en de Thoolse maat te boven," vindt Henk Melchers. "Hun aanblik reikt tientallen kilometers ver, van de ene kant van het eiland tot de andere. Bovendien staan ze in de routes van vogels die langs de kust lijn vliegen." De Noordpolder van Sint- Maartensdijk, 'zijn achtertuin', is de loca tie voor zo'n windmolenpark. Om precies te zijn: de akkers van ondernemer en raadslid Gabri Hoek die zelf participant is in het plan om bij de zeedijk vier reus achtige molens en een schakelstation te bouwen (BN/DeStem, 1 februari 2008). "Houd het laag bij de grond," vindt Gé Meijnen. "Er zijn alternatieven in de vorm van biomassa en zonne-energie die het landschap niet verpesten." De Provincie Zeeland en de ZMF zijn voor clustering van windmo lens, bij voorkeur langs grote infrastructurele werken, zoals kanalen en dammen. Maar de gemeente Tholen geeft op alle hoeken van het eiland de ruimte "omdat er verwachtingen gewekt zijn" 8 WANTIJ Oktober '08

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2008 | | pagina 8