Energie langs de vloedlijn
ue voorloper
Rubriek waarin Peter Maas een stukje Zeeland verkent en u uitnodigt in zijn voetsporen te treden
IWBlIlUIIIIUllilHiliilHlllMilHIII'll I I I I i wm 'H| l
Peter Maas
Zeeland bulkt van de energie. Dat word je het meest
gewaar wanneer je langs de kust loopt.
Hoe was het ook weer? Grote
meeuw, donkere bijna zwarte
Vf vleugels, vleeskleurige poten. De
W%W grote mantelmeeuw zit parman
tig bovenop het hoogste paalhoofd aan de
kust bij Groede. De zilvermeeuwen zitten
er wat ongeïnteresseerd naast. Vandaag is
er weinig wind. Voor deze grote vliegers
nauwelijks de moeite om op de wieken te
gaan.
Normaal gesproken waai je er in de herfst
zowat je jas uit, maar vandaag is het stil.
De wind die het zo aantrekkelijk maakt
om juist in deze regio molens neer te zet
ten. Elektriciteit opgewekt door luchtbe
wegingen in de atmosfeer die op hun
beurt weer veroorzaakt worden door
warmteverschillen. Hier wat meer zon,
daar wat minder en dus gaat het waaien.
Windenergie is een indirecte vorm van
zonne-energie. Net als bijna al onze ande
re vormen van energie dat zijn. Kolen,
olie, gas: niets anders dan fossiele zonne-
energie.
Zwaartekracht
Toch is hier aan het strand nog een heel
andere energie die ons trekt. De getijden!
Eb en vloed! De branding!
Indrukwekkend wanneer de grote golven
met veel lawaai op het strand beuken.
Waar komt die energie eigenlijk vandaan?
Natuurlijk kun je de getijdenwerking pro
beren te verklaren door de aantrekkings
kracht van zon en maan. Maar dan nog.
Hoe meer je er over nadenkt, hoe raadsel
achtiger het wordt. Zwaartekracht is zo
vanzelfsprekend dat het bijna moeite kost
om er over na te denken. Maar het is
geen energie die zich gemakkelijk laat
gebruiken. Sterker nog: er is juist veel
energie nodig om ons aan de zwaarte
kracht te kunnen onttrekken.
Aanvliegen
Een drieteenstrandloper rent en pikt hier
en daar minuscule, maar hoog energeti
sche voedselpakketjes op in de vorm van
slakjes, kreeftjes of wormpjes. Het zal vol
doende zijn om hem straks tot in Zuid-
Spanje te brengen of wie weet nog wel
verder. Groepjes veldleeuweriken en gras
piepers komen vanaf Walcheren aanvlie
gen. De telpost even verderop is leeg. Op
dit uur van de dag staan daar geen voge
laars meer. Maar 's avonds kan ik via
internet opzoeken welke vogels er hier
vandaag gepasseerd zijn
(www.trektellen.nl).
Slenteren langs de vloedlijn. Het
geluid van de branding vloeit als
een mantra door je hoofd.
Nergens kom je zo tot rust als
juist hier in deze bruisende, eeu
wigdurende dynamiek
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
16 WANTIJ December '08