Energie langs de vloedlijn ue voorloper Rubriek waarin Peter Maas een stukje Zeeland verkent en u uitnodigt in zijn voetsporen te treden IWBlIlUIIIIUllilHiliilHlllMilHIII'll I I I I i wm 'H| l Peter Maas Zeeland bulkt van de energie. Dat word je het meest gewaar wanneer je langs de kust loopt. Hoe was het ook weer? Grote meeuw, donkere bijna zwarte Vf vleugels, vleeskleurige poten. De W%W grote mantelmeeuw zit parman tig bovenop het hoogste paalhoofd aan de kust bij Groede. De zilvermeeuwen zitten er wat ongeïnteresseerd naast. Vandaag is er weinig wind. Voor deze grote vliegers nauwelijks de moeite om op de wieken te gaan. Normaal gesproken waai je er in de herfst zowat je jas uit, maar vandaag is het stil. De wind die het zo aantrekkelijk maakt om juist in deze regio molens neer te zet ten. Elektriciteit opgewekt door luchtbe wegingen in de atmosfeer die op hun beurt weer veroorzaakt worden door warmteverschillen. Hier wat meer zon, daar wat minder en dus gaat het waaien. Windenergie is een indirecte vorm van zonne-energie. Net als bijna al onze ande re vormen van energie dat zijn. Kolen, olie, gas: niets anders dan fossiele zonne- energie. Zwaartekracht Toch is hier aan het strand nog een heel andere energie die ons trekt. De getijden! Eb en vloed! De branding! Indrukwekkend wanneer de grote golven met veel lawaai op het strand beuken. Waar komt die energie eigenlijk vandaan? Natuurlijk kun je de getijdenwerking pro beren te verklaren door de aantrekkings kracht van zon en maan. Maar dan nog. Hoe meer je er over nadenkt, hoe raadsel achtiger het wordt. Zwaartekracht is zo vanzelfsprekend dat het bijna moeite kost om er over na te denken. Maar het is geen energie die zich gemakkelijk laat gebruiken. Sterker nog: er is juist veel energie nodig om ons aan de zwaarte kracht te kunnen onttrekken. Aanvliegen Een drieteenstrandloper rent en pikt hier en daar minuscule, maar hoog energeti sche voedselpakketjes op in de vorm van slakjes, kreeftjes of wormpjes. Het zal vol doende zijn om hem straks tot in Zuid- Spanje te brengen of wie weet nog wel verder. Groepjes veldleeuweriken en gras piepers komen vanaf Walcheren aanvlie gen. De telpost even verderop is leeg. Op dit uur van de dag staan daar geen voge laars meer. Maar 's avonds kan ik via internet opzoeken welke vogels er hier vandaag gepasseerd zijn (www.trektellen.nl). Slenteren langs de vloedlijn. Het geluid van de branding vloeit als een mantra door je hoofd. Nergens kom je zo tot rust als juist hier in deze bruisende, eeu wigdurende dynamiek Peter Maas is lid van de Wantijredactie. 16 WANTIJ December '08

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2008 | | pagina 16