Thijsse Grootste Groene Nederlander war an mijjsei overmeej In deze rubriek maakt Jan Moekotte een tweeluik. Geïnspireerd door een fragment uit de literatuur ov Zeeland gaat hij op zoek naar de beschreven plaats en bekijkt de situatie nu. Jan Moekotte In dit nummer van Wantij, waarin we passie preken, hoort Jac. P. Thijsse thuis, de man van de Verkadealbums. Maar ook de vader van de natuurbescherming. Thijsse werd door Milieudefensie uitgeroepen tot Grootste Groene Nederlander. Thijsse pleitte al in 194j het uitroepen van de c tot Nationaal Natuurress Thijsse heeft humor Hij neemt deel aan een rapporten- vergadering. De leraren buigen zich over een bespreekgeval. Thijsse heeft een hekel aan geneuzel en een zwak voor het bespreekgeval dat welgeteld een punt tekort komt om over te gaan. "Bam", daar deelt Thijsse een verbale opdoffer uit aan krenten wegers: "Ach, als dat kan helpen, wil ik van die 10 van mij wel een 11 maken." Het bespreekgeval ging over. Thijsse is inspirerend In het Verkadealbum Herfst helpt hij ouders die hun kinderen bij elke bes die ze in hun mond willen steken, bang toe roepen: "Niet doen, misschien wel giftig." "Leer toch, beste ouders," schrijft Thijsse vriendelijk, "de in Nederland voorkomen de giftige bessen herkennen." Zo moeilijk is dat niet, verzekert hij en telt er een stuk of tien (waarvan enkele bepaald niet algemeen voorkomen). Ook al zien ze er smakelijk uit, schrijft Thijsse, die giftige bessen: zijn geen van allen lekker, de meeste zelfs zeer bitter en wal gelijk. Ook is er niet een zoo vergiftig, dat 't eten van een enkele bes al reden tot ongerustheid behoeft op te leveren." Thijsse is gedurfd In zijn boek Vogelenzang beweert hij al heel stellig dat vogels "ongetwijfeld ook wel eens zingen uit welbehagen". En dus niet alleen om een territorium af te bake nen of een vrouwtje te imponeren. In de loop van 2009 publiceerden wetenschap pers pas na veel onderzoek iets soortge lijks. Thijsse is visionair In 1943, twee jaar voor zijn dood, roept Thijsse op om van Cadzand tot aan Den Helder "onze duinen te beschermen door er een langgerekt Nationaal Natuur reservaat van te maken." De grondge dachte daarbij was volgens Thijsse: "aan het strand- en duinlandschap zoo veel mogelijk vrijheid te laten tot eigen ont wikkeling en niets onredelijks te verlan gen van onze duinen." Verder beschrijft Foto: Jan Moi hij de duinen als een ongeëvenaard recre atieoord dat voor een gezond volksbe staan "minstens even noodig is als brood zelve". Onze duinen zijn geen groot Nationaal Park geworden. Maar mede dankzij Thijsse zijn de duinen langs de Nederlandse kust heel wat beter behou den en beschermd dan in buurland België. Terwijl de Manteling magnifiek is, ligt de Belgische kust erbij als vakantiehei De NRC schrijft op 27 april 2009= "Van De Panne in het zuiden tot Knokke in het Noorden is de Belgische kust één doodse aan eenschakeling van lelijke flats met uitzicht op een al even lelijke boulevard met plastic speeltoe- steflen en friettenten. De ver vreemding is totaal" Jan Moekotte is lid van de Wantijredactie. 18 WANTIJ Juli'09

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2009 | | pagina 18