I voetafdruk van "Als je fietst, is de wereld erg groot" m te Martien den Haan Martien den Haan op weg naar China. ov cp| Jedi J—l. 4* 94. ec ;sJ Gerda Spaander Martien de Haan is pas terug van een fiets tocht van 2,5 jaar door vele klimaten. Hij fietste van Steenbergen in West-Brabant via Azië, Noord en Zuid-Amerika naar de zuid punt van Chili. Hij legde 60.000 km af en liet daarbij maar een heel kleine voetaf druk achter. Martiens fietstocht voerde in grote lijnen via Oost-Europa en Turkije, Iran, Pakistan, Maleisië, China, Siberië, ■ska, VS, Midden-Amerika, Suriname 9 het Amazonegebied naar het einde van ie wereld in Chili. Sr gesprek over zo'n ongelooflijke fiets- Bht gaat vaak over de avonturen, wat er «maal bij komt kijken en welke bedrei- Bgen en ongemakken er op je fietspad Bnen. Maar Wantij greep de voetafdruk ni als kapstok, en was vooral geïnteres- ■rd in Martiens kijk op de natuur die bi in overweldigende mate meemaakte tijdens zijn fietstocht. En hoe de mensen hij tegenkwam, omgingen met hun 9lieu. Havermout met koud water iar eerst de voetafdruk. Dat was erg ikkelijk. Over ongeveer de helft van de igen hoefde Martien zich niet het mofd te breken. Geen autokilometers, «en huis (maar een tentje langs de kant wn de weg), geen gas- en elektriciteitsre kening, geen papier door de brievenbus. Wel 25 fietsbanden en na die 2,5 jaar één vlegreis om van Zuid-Chili weer thuis te j s komen. Vooral veel maaltijden van haver mout met koud water en af en toe wat vlees en zuivel. Hij at wel in het begin twee a drie keer zoveel als thuis: de lange fietsafstanden en bijvoorbeeld het weken lang met de fiets door de modder zeulen in Kamchatka, kostten erg veel energie. Eerlijke voetafdruk In deze tijd heeft Martien daardoor een voetafdruk gehad van 2 ha, en dat ligt maar net iets boven het niveau van de Eerlijke voetafdruk, de afdruk die een gemiddelde wereldburger toekomt bij eer lijk delen. En dat paste goed bij veel van de landen waar hij doorheen fietste en waar men zich wel verbaasde over een westerling die niet in de auto zat. Die bovendien gemiddeld dagelijks maar zo'n 3 a 4 (omgerekend) euro uitgaf. Overbegrazing Martien de Haan, die aquatische ecotech- nologie heeft gestudeerd aan de Hogeschool Zeeland, kon veel van wat hij leerde onderweg in de praktijk zien. Zo constateerde hij dat de wereld kapot gaat aan overbegrazing. Dat geldt voor de Afrikaanse Sahel (waar hij op een eerdere tocht doorheen fietste), de Arabische steppes, Mexico, Argentijns Patagonië en de regionen rond de Gobiwoestijn. Hij passeerde heel wat landen waar het niet makkelijk is om gewassen te verbou wen. Terwijl er met irrigatie wel voe dingsgewassen verbouwd zouden kunnen worden, waarmee de steeds groeiende bevolking meer te eten zou hebben. Maar er komt heel wat bij kijken om in genoemde gebieden water diep uit de grond te halen. 19 WANTIJ Juli'09

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2009 | | pagina 19