In memoriam
Hans Bannink
i
Plantaardig
Tjeu van Mierlo
In augustus jl. is de oprichter en voorzitter van de Vereniging Milieuhygiëne Zeeland (VMZ)
Hans Bannink op 83-jarige leeftijd overleden. Hans is in de jaren zeventig en tachtig dé dra
ger van de Zeeuwse milieubeweging. Als het kabinet in 1969 besluit om in het Sloegebied
een kerncentrale te bouwen en tevens wordt besloten een aluminiumsmelter (Pechiney)
een vergunning te verlenen, loopt Hans voorop om die bedreiging te keren.
Het is de tijd dat met Hans vele Zeeuwen opstaan en halt roepen tegen bestuurders en
industriëlen die de Zeeuwse, groenblauwe oase willen opofferen. Passend bij de tijdgeest
kiest Hans voor de confrontatie met de verantwoordelijke bestuurders. Er zijn botsingen
met 'onderkoning' Kaland die de subsidie van de VMZ afneemt die de politiek had toege
zegd, omdat Hans voorzitter is van een 'stelletje dat enkel lastertaal uitspreekt'. Wij weten
wel beter. Later wordt dit rechtgezet als Hans een koninklijke onderscheiding ontvangt voor
zijn inzet voor natuur en milieu in Zeeland.
Als goede loods vaart Hans op oprechtheid, betrokkenheid en een ferme inzet voor milieu
en een gezonde leefomgeving. Hij legt ook de basis voor de ZMf waarvan hij in 1985 be
stuurslid wordt. Hans werd vooral het boegbeeld van de strijd tegen kernenergie. Hij leidt
de protesten in Middelburg en Borssele.
Hans werkt zich ook voor de ZMf uit de naad. Hij is altijd bezig rapporten door te nemen,
schrijft bezwaarschriften, bouwt een enorme dossierkennis op, procedeert bij de Raad van
State en kiest voor overleg als zich kansen op succes aandienen. Hans staat voor zijn zaak,
kan fel uit de hoek komen ('een gepeperde brief was toch beter geweest!'), maar blijft
steeds aimabel en hoffelijk.
Later wordt hij redactielid van Wantij, waarvoor hij heel wat artikelen geschreven heeft. Drie
decennia jaar lang klimt Hans in de pen en schrijft daarmee letterlijk geschiedenis. Als hij
soms een artikel aflevert dat wat aan de lange kant is en minder toegankelijk, dan moet je
van goede huize komen om een zin te veranderen. Want Hans weet waarover hij spreekt en
schrijft. Bij het afscheid als redacteur van Wantij schrijft Willem de Weert: 'Hans bedanken
is niet genoeg. Hij verdient een standbeeld. Op de boulevard van Vlissingen. Met de rug naar
het Sloe en het gezicht naar zee.' Hans, we zullen je niet vergeten.
Tjeu van Mierlo is directeur van de ZMf.
O
wantij november 2012 (f 17
