Loodverlies door sportvissers
grote bron van watervervuiling
Het verlies van verzwaringsmateriaal door sportvissers is onlosmakelijk met de sport
verbonden. De vislijn kan vastraken of breken. De huidige gewichten zijn van lood, en
verlies ervan is slecht voor het milieu. In de sportvisserij gaat al jaren veel lood verloren;
in het water ligt dus al veel lood. Door corrosie komen er uit het verloren lood langzaam
giftige loodverbindingen vrij in het ecosysteem, een proces wat nog generaties lang zal
doorgaan. Er zijn nu alternatieven beschikbaar, waarmee prima kan worden gevist. Ze
zijn vooral interessant voor gebruik in de sportvisserij waar veel lood wordt verloren, de
feedervisserij op witvis in de grote rivieren, de boilievisserij op karper en de wrakvisserij.
Loodverlies
Zelf gieten
Enkele voorbeelden
Vaste hengels
Hoeveel lood blijft achter op de bodem?
Het is lastig om getallen te krijgen over hoeveel
lood sportvissers verliezen. De sector loopt er
niet mee te koop. Veel mensen zien bij vislood
een klein bolletje van 1 tot 5 mm, met een
kerf er in, voor zich. Het meeste lood echter
wordt in combinatie met een
werphengel gebruikt en daar
gaat het om stukken die wel
tot 500 gram kunnen wegen.
Er wordt ook veel lood
zelf gegoten en ook wel
verhandeld. Mallen voor het
zelf gieten zijn in de betere
hengelsportzaken te koop,
en met een oude pan en wat
schroot kan al worden gegoten. Dat zelf gieten
is overigens niet zonder gezondheidsrisico
voor de gieter en zijn gezin. Daarnaast
ontstaan bij het gieten giftige slakken en het
is onduidelijk wat daar mee gebeurt. Het zelf
gieten zet druk op de prijzen en ontneemt het
zicht op de gebruikte hoeveelheden. De lage
prijzen voor lood maken innovatie lastig. Ik
ken geen initiatieven van grote merken om
lood te vervangen. Innovatie lijkt van buitenaf
te moeten komen.
Per soort visserij verschilt het gebruikte
loodgewicht en dus ook het verlies aan lood.
Ik ben zelf geen visser, maar wil een paar
voorbeelden geven van wat ik heb geleerd
tijdens het werken aan het Kaderrichtlijn
Water Project Alternatieven voor lood gebruikt
door sportvissers. Aan dat project, looptijd
van 2009 tot 2012, namen het Waterschap
Scheldestromen, Sportvisserij Nederland,
Q-Baits en Modified Materials deel.
Een visser met de vaste hengel
vist met kleine gewichten (de
bekende kleine balletjes van
0,2 tot 2 gram Hij/zij verliest
weinig lood bij goed gebruik.
Dat ligt in de orde van enkele
grammen per jaar en dat is,
ondanks de grote aantallen
vaste hengel vissers, maar
een heel klein deel van het
loodverlies. Het grootste probleem met dit
lood is dat de losse loden balletjes soms val
len aan de waterkant en dat ze vervolgens door
vogels als voedsel of steentje worden aan
gezien en ingeslikt. Het lood wordt dan in de
Uit een door Sportvisserij Nederland in 2008 uitgevoerde enquête
blijkt dat op het zoete water circa 66.000 kilogram lood per jaar verloren
gaat. Wat betreft het zoute water zijn alleen schattingen. Die lopen uiteen
van circa 200.000 tot 1.000.000 kilogram lood dat per jaar verloren gaat in
de Nederlandse sportvisserij. Zelfs als voor de zee met 200.000 kilo wordt
gerekend, is vislood al een van de grote bronnen van verontreiniging in ons
oppervlaktewater. Mijn eigen laatste schatting is dat het gaat om circa
250.000 kg op het zoete water en circa 450.000 kg op het zoute water per jaar.
wantij april 2013 ((15
