Vissers en natuurbeschermers
samen op de bres voor
de Vlakte van de Raan„
Naast elkaar op de barricades in plaats van tegenover elkaar. Samen pleiten vissers en
natuurbeschermers voor de komst van drie zeereservaten op de Vlakte van de Raan.
Goed voor ruim twaalf procent van het gebied van maar liefst 175 vierkante kilometer
in de monding van de Westerschelde. In de reservaten mag voor ten minste twaalf jaar
alleen onderzoek plaatsvinden.
Kraam- en paaikamer
Feiten opzoeken
Breed gedragen advies
Ze hebben er twee jaar over gedaan, maar
het resultaat mag er dan ook zijn. Een
gezamenlijke toekomstvisie van vissers en
natuurbeschermers voor de Vlakte van de
Raan. Niet omdat de overheid dat verplicht
stelde, maar geheel vrijwillig. Advies van
onderop, zo gezegd. Het Productschap
Vis en de ZMf voerden met succes een
zogenoemd joint fact finding proces uit.
In een werkgroep is onderzocht wat aan ken
nis over het natuurgebied beschikbaar is en
welke informatie ontbreekt om te kunnen
beoordelen hoe het met de (ecologische)
toestand van de Vlakte van de Raan staat.
Het overleg mondde uit in de gezamenlijke
visie, die een belangrijke bouwsteen vormt
voor het door Rijkswaterstaat op te stellen
eerste beheerplan. Als Natura 2000-gebied
maakt de Vlakte van de Raan deel uit van
het Europese netwerk van waardevolle
natuur. Er liggen permanent overstroomde
zandbanken. Het water is ondiep en voed
selrijk. De Vlakte is kraam- en paaikamer
voor vis, foerageergebied voor kustbroedvo-
gels als grote stern en visdief en leefgebied
voor bruinvis, gewone en grijze zeehond.
Samen met Voordelta en Westerschelde (en
het Belgische deel van de Vlakte) beslaat de
Raan een robuuste oppervlakte natuur.
Een joint fact finding proces. Eigenlijk een
ouderwets potje polderen dus. 'Niet hele
maal', zegt Aafke Brader, beleidsmedewer
ker ZMf, gedecideerd. Ze geeft aan dat pol
deren uitgaat van tegenstrijdige belangen
en zoeken naar een gulden middenweg.
'Joint fact finding heeft als vertrekpunt:
eerst de feiten opzoeken. Daaraan kunnen
we waarden verbinden en vervolgens kijken
of we tot elkaar kunnen komen. Dat was
absoluut de insteek. We zijn begonnen met
de kennis die er al is op tafel te krijgen',
vertelt Brader. 'Uiteindelijk bleek dat er
helemaal niet zoveel informatie is en boven
dien verouderd. Er zijn heel veel gaten. Dat
met elkaar erkennen is ook waardevol. Alle
kennis die er was, hebben we gedeeld.'
Zo brachten de vissers hun in de prak
tijk opgedane kennis in. Ze konden onder
meer goed aangeven wat de meest kwets
bare gebieden zijn en waar te beschermen
scheepswrakken liggen. Joint fact finding is
niet alleen bestaande kennis en informatie
vergaren, maar ook aanvullen en bespreken.
Om ten slotte uit te komen bij het voorstel
6 j wantij april 2013
