Topsporter met
een missie
Kees-Jan van der Klooster
de voetafdruk
Skiën en wake boarden (een soort waterskiën) zijn voor de meeste
mensen een vorm van recreatie, een vakantiebezigheid. Kees-Jan van der
Klooster pakt het serieuzer aan en beoefent deze sporten op Olympisch
niveau. Om precies te zijn: op Paralympisch niveau.
Beeldvorming van gehandicapten
Verwendicapten
'The human being has an
immense capacity to adapt to
his diversity.'
John Foppe, man zonder armen.
Gerda Spaander
De geboren Zeeuws-Vlaming, die tot voor
kort in Vlissingen woonde, maakt daardoor
veel kilometers. Jaarlijks gaat Kees-Jan een
keer of tien voor training naar Oostenrijk en
zo'n twee keer voor kampioenschappen
naar een ander werelddeel (dit jaar Nieuw-
Zeeland). Het maakt zijn score al snel tot
een van de hogere in deze rubriek. Verder
consumeert hij redelijk bewust. Dat levert
een score op van 5,9 ha inclusief de trainin
gen, exclusief de kampioenschappen. Overi
gens ziet Kees-Jan in Oostenrijk steeds meer
rotsen onder de sneeuw tevoorschijn ko
men. Hoe dat komt? 'Ik vind dat we met res
pect met de aarde moeten omgaan, maar ik
vraag me wel af wat voor invloed wij op het
klimaat hebben. Wellicht treedt er door ons
een versnelling van het broeikaseffect op,
maar wat is 150 jaar op de honderdduizen
den jaren waarin ijstijden ontstaan en ver
dwijnen?'
In 2001 kreeg Kees-Jan dooreen snowboard-
ongeluk een dwarslaesie en belandde in de
rolstoel. Na zijn revalidatie is hij des te
fanatieker gaan sporten. Hij bereikte een
professioneel niveau. Het bracht hem ook
iets anders: het is zijn missie geworden om
de beeldvorming van mensen met een
handicap bij te stellen. Dat doet hij met zijn
bedrijf K-J Projects, unlimited abilities. 'Ik
wil mensen met een handicap laten zien dat
ze vaak meer kunnen dan ze denken én de
maatschappij aanspreken op bevoogdend
gedrag. Het is sympathiek als mensen willen
helpen, maar misschien vind ik het geen
probleem als ik twee keer tegen een
stoeprand aanrijd, en lukt het de derde keer
wel. En als ik naar een plaats moet die
moeilijk bereikbaar is, wil ik daar graag zelf
over nadenken, in plaats van dat iemand
anders alvast iets gaat regelen. Ik heb liever
dat iemand vraagt 'lukt 't?' dan 'zal ik
helpen?'. Dan is het aan mij om wel of geen
hulp aan te nemen.'
Maar het zit hem volgens Kees-Jan ook in
gehandicapten zelf. 'Soms gebruik ik de
term verwendicapten. Het hangt natuurlijk
helemaal van iemands situatie af, maar
soms vind ik dat mensen zich te veel laten
helpen. Bijvoorbeeld als het gaat om
openbaar vervoer: de bussen zijn niet voor
niets toegankelijk gemaakt, gebruik ze dan
ook in plaats van een taxi voor te laten
rijden. Uiteindelijk levert het je meer
vrijheid en meer zelfvertrouwen op.'
Voor meer informatie:
www. kjprojects, com
Gerda Spaander is
lid van de Wantijredactie.
20 J wantij juni 2013
