Steeds meer oog voor
natuur Westerschelde
Beleven
De Westerschelde werd anderhalve eeuw geleden vooral gezien als verkeersweg
naar de Antwerpse haven. Het Scheldetractaat van 1843 regelde de vrije door
vaart vanuit zee naar Antwerpen, Gent en omgekeerd. Daarnaast was de
Westerschelde ook het riool van België. Zelfs de Europese hoofdstad Brussel
loosde ongezuiverd in deze rivier. Pas sinds de opkomst van de milieubeweging en
het vaststellen van milieuwetten, wordt er ook met andere ogen naar de monding
van de Schelde gekeken. Er is, gelukkig, steeds meer oog voor de natuur.
Ruig en groot
Rob Kregting
Pepijn Calle (Terneuzen, 1982) is ecoloog
bij Stichting Het Zeeuwse Landschap. 'Dat
betekent dat ik onder andere beheers
plannen schrijf en kwaliteitstoetsen en
monitoring uitvoer. In het voorjaar ben
ik vooral broedvogels aan het monito
ren, later komen de planten en insec
ten.' Als geboren Terneuzenaar en nu
wonend in Val, een buurtschap dichtbij,
is hij van kinds af aan verbonden met de
Westerschelde. Na zijn opleiding bos- en
natuurbeheer specialiseerde hij zich tot
rivierecoloog. Hij was eerst bezig met de
Rijn en zijn zijtakken, daarna met de Maas,
en nu dan met de Schelde. 'Die is altijd
blijven trekken. Het is een relatief klein
stroomgebied, maar toch heel bijzonder.
Het is in West- Europa één van de laatste
estuaria waar de rivier nagenoeg vrij de
zee in kan stromen. De getijdeverschillen
zijn groot, bij Saeftinghe bijvoorbeeld tot
vijf meter. Alles wat er leeft en groeit, is
daaraan aangepast. Het is een belangrijk
water voor opgroeiende vissen als bot,
schol en tong, die later naar de diepe zee
gaan. Daarnaast is het een zeer belangrijk
gebied voor trekvogels.'
Het Verdronken Land van Saeftinghe is
een ruig gebied. Met zijn 36 km2 is het
zelfs het grootste brakwaterschor van
Europa. 'Het is eigenlijk in Vlaanderen
bekender dan in Nederland. Een nieuwe
ontwikkeling is de voorbereiding van de
realisatie van een Grenspark. Met onder
meer de Provincie, gemeenten en het
Agentschap Natuur en Bos bekijken we
of we hier één groot grensoverschrijdend
natuurgebied kunnen creëren, met Saef
tinghe, de (straks ontpolderde) Hedwige-
en Prosperpolder en Belgische gebieden.
Een officiële naam daarvoor moet nog
bedacht worden. Ik doe mijn best om
Saeftinghe meer op de kaart te zetten.
De website bijhouden, public relations
bedrijven en contacten met de media
onderhouden. Zo heb ik bijvoorbeeld EMS
6 wantij juni 2015
