Veerkracht
Het gaat niet weg
Waarom is natuur belangrijk?
Johan: 'Wat ik vooral benadruk, is
de veerkracht van de natuur en onze
morele plicht en morele verankering
om verstandig met onze natuurlijke
omgeving om te gaan. Ik denk dat natuur
en natuurervaringen essentieel zijn voor
onze morele oriëntatie. Het besef onder
deel uit te maken van iets groters dat je
niet beheerst, dat niet van jou is. Je bent
er met iedere vezel mee verbonden en het
is kwetsbaar. Ook de dankbaarheid dat je
daar onderdeel van uit mag maken. Of dat
nu is als je een berggorilla ontmoet in het
Virunga Nationaal Park, de ervaring van
het wadlopen, of het beklimmen van een
Inselberg diep in het regenwoud van Suri
name met een adembenemend uitzicht
vanaf de top. Als je terneergeslagen bent
omdat je iets naars meemaakt, dan ga je
toch geen rondje op een bedrijventerrein
lopen om je hoofd leeg te maken? Dan ga
je uitwaaien aan het strand of in het bos.
Natuur herstelt je ziel. Ik zou niet weten
hoe je zonder zou moeten!'
Bouke Kromhout van der Meer is
lid van de Wantijredactie.
Vanaf 1 juli werkt Johan voor PUM, Nether
lands Senior Experts. Een organisatie die
vrijwilligers met jarenlange ervaring in het
bedrijfsleven uitzendt naar ontwikkelings
landen en opkomende economieën. Door
het, via praktische adviezen, delen van
kennis met ondernemers in die landen,
helpen ze de ondernemers bij de groei van
hun bedrijf. Zo stimuleren ze duurzame
economische groei ter plaatse en leggen
ze handelscontacten met het Nederlandse
bedrijfsleven.
Johan: 'In mijn broodwinning verschuif ik
de bakens, ik wilde niet in de groene sec
tor blijven, want dan ga je anderen voor de
voeten lopen. Wel weer een baan gericht
op verduurzaming, op de ontwikkeling van
het midden- en kleinbedrijf in ontwikke
lingslanden en opkomende economieën.
Ook dat zal ik met volle passie doen. Weer
een baan die als een voorrecht voelt. Maar
de natuurbescherming laat me niet los.
Mogelijk accepteer ik een toezichthou
dende functie op dat gebied. En ik ga door
met het schrijven van essays, volgend jaar
verschijnt mijn nieuwe boek. Ook heb ik
diepe vriendschappen gesloten in deze
wereld. Dat gaat niet weg.'
zeven dagen per week. Ik had
nog nooit een baan gehad waar
ik van het begin af dacht: Dit
klopt! Maar dat was bij het WNF
anders, daar had ik vanaf het begin
het gevoel dat alles klopte. Dat is heel
bijzonder en paste mij als een jas, tien jaar
lang. Ik zal de passie voor de natuur de rest
van mijn leven met me meedragen, de
missie van het WNF zit tot in mijn tenen. Ik
ben ook enorm trots dat ik deze baan heb
mogen doen. Bijvoorbeeld bij de ontmoe
ting met een meisje van acht jaar dat me
vol overgave vertelt over de actie die ze
voert voor de bosolifant. Of als ik de vele
reacties zie die ik na aankondiging van mijn
vertrek bij het WNF kreeg. Medewerkers,
pers, 'groene' collega's gaven aan het jam
mer te vinden. Dat raakt me en stemt me
dankbaar.'
wantij april 2016 13
