Selfie
COLUMN
De steen voor Frans Naerebout
Deze Wantij heeft de ZMf zelf als onderwerp, een soort selfie dus.
Mijn plek:
Gert van der Slikke
Een selfie als symbool van de razendsnel
veranderende samenleving. Het grote IK
als middelpunt van de wereld. Mijn ik
gruwt er van. Ik erken het, ik ben een
product van de vorige eeuw, geïnspireerd
door de gedachtenwereld van de Club
van Rome, de vredesbeweging en
dergelijke. De wereld van selfies,
Facebook, Twitter et cetera is niet de
mijne.
En toch, ik erken het volmondig, de social
media bieden ook nieuwe kansen. Een
razendsnel handtekeningenbombarde
ment voor 'Bescherm de Kust', een actie
tegen de 'Zeeuwse Lagune' (het heilloze
bouwproject in het Veerse Meer) en een
succesvolle crowdfunding om te voorko
men dat het Brouwerseiland in de
Grevelingen gerealiseerd wordt.
Wat betekent dit voor de ZMf? Doorgaan
met publieksacties! De moderne media
kunnen daarbij helpen. Daarnaast
hebben we ook een inhoudelijk funda
ment nodig. Dat bouwen we met een
deskundige staf, een bevlogen bestuur en
een achterban geworteld in de Zeeuwse
samenleving. Na een jaar van kommer en
kwel rijzen we nu uit het dal omhoog. We
doen dat met een nieuwe enthousiaste
directeur, Ira, en naast de medewerkers
die gebleven zijn, met Mascha, Robbert
en Martijn. Zij hebben met vuur hun
nieuwe baan opgepakt. Op de Algemene
Ledenvergadering van 24 oktober kunnen
we ook een nieuwe kandidaat-voorzitter
presenteren.
Ondergetekende kijkt terug op een
enerverend jaar, waarin ik de eerste
maanden in het 'stadhouderloze tijdperk'
ook de directeurstaken mocht waarne
men. Met een gerust hart kan ik straks de
leiding van de ZMf overdragen. Een
bevlogen club die gaat voor een mooi en
duurzaam Zeeland.
Gert van der Slikke
voorzitter ZMf (tot 24 oktober)
'Er zijn vele mooie plekken in Zeeland. Deze plek aan het
Goese Sas, bij de herdenkingssteen voor Frans Naerebout
heeft voor mij iets extra's. Het uitzicht over de Oosterschelde
en het begin van de vroegere Zandkreek, is voor mij Zeeland
op zijn best. De rust met het klotsen van de golven, alleen
onderbroken door een krijsende meeuw of het ...piet, piet...
van de scholeksters, vind ik overweldigend. Ooit was deze plek
genomineerd voor de donkerste plek van Zeeland! En dan ook
nog 'onverschrokken' op de steen. De ZMf in de voetsporen
van Frans Naerebout, vermaarde Zeeuwse loods en mensen
redder (1748-1818).'
wantij oktober 2017 3
