Werkvelden
vanuit een helicopterview. Dat betekent
dat we niet enkel naar ons eigen
werkveld kijken, natuur en milieu, maar
naar de hele Zeeuwse samenleving.
We zoeken in het transitieproces
partners. Samenwerken is met elkaar
optellen. Ik noem wat voorbeelden.
Met de overheid, met name de Provincie,
waarmee we prestatieafspraken maken.
Met het bedrijfsleven, ik denk aan
Zeeland Seaports waarmee we afgespro
ken hebben dat de Zeeuwse havens in
2030 duurzaam zijn. Met het onderwijs;
ik ben in mijn vorige werk in het MBO
veel met duurzaamheid aan de slag
geweest (www.hetgroenebrein.nl).
Met andere maatschappelijke organisa
ties zoals Switch waarmee we hier in
Middelburg onder één dak zitten.'
'De ZMf wil veel, maar kan niet alles.
We werken met een kleine efficiënte
organisatie. We hebben werkvelden
afgesproken. Dat zijn Ruimtelijke
Ordening en Landschap, Circulaire
Economie en Duurzaamheid en de
Deltawateren. Daarnaast pakken we
projecten op zoals Duurzame Landbouw,
Nacht van de Nacht, Het Zon Effect en
Het Warmte Effect. Op al deze terreinen
zullen we aanjager zijn en nieuwe
ontwikkelingen initiëren. Onze afkomst
verloochenen we niet. We blijven van
oudsher bewaker van natuur en milieu in
Zeeland. Zo'n plan als Brouwerseiland
kan echt niet en bestrijden we. Je
probeert confrontaties te voorkomen,
maar als het echt niet anders kan
stappen we naar de rechter. En wie we
nooit mogen vergeten is onze achterban.
Die is in de vorige Wantij voor het
voetlicht gebracht. Hun belang is ons
belang. Al die verenigingen waarin
honderden vrijwilligers actief zijn, kunnen
ons om raad vragen. Met onze ervaring en
vakkennis kunnen wij hen op weg helpen.'
Willem de Weert is eindredacteur
van Wantij.
Het Goese Sas ligt ongeveer vijf kilometer van het
huis van Ira von Harras. Ze komt er graag, als kind
al. Vroeger om te zwemmen en te zeilen, nu om de
hond uit te laten en vooral ook om haar hoofd leeg
te maken. De plek nodigt daartoe uit. Je kijkt vanaf
de dijk eindeloos over de Oosterschelde. West
waarts ligt de Zeelandbrug aan de horizon, in het
oosten priemt het kerkje van Kattendijke in de lucht
boven de polders waar, met wat geluk, in het open
veld reeën te zien zijn. Achter je klapperen de
masten van de zeilboten die hun ligplaats in de
haven hebben. Het kan er druk zijn, vooral in het
weekend en vakantietijd met watersporters,
wandelaars, fietsers en duikers. Toch is het een
plaats om tot rust te komen. Zeker na het onder
gaan van de zon, want het Goese Sas is een van de
donkerste plaatsen in Zeeland. Ira komt er graag,
zeker ook door de aanwezigheid van Het Loze
Vissertje, een gezellig bruin café waar een goed glas
bier geschonken wordt.
wantij oktober 2017 5
