De Koegorspolder
Partijen bij elkaar brengen
Mijn plek:
landbouw, dus het is prettig dat er nu op
braakliggende industrieterreinen meer
mogelijk wordt. Medewerkers van deze
bedrijven waarderen het ook in toene
mende mate, zij zijn soms zelfs trots dat
hun bedrijf zich inzet voor natuur. Mijn
droom is dat ze straks hun kinderen mee
kunnen nemen voor bijvoorbeeld een
vogelexcursie op het eigen terrein.'
Het maken van een biodiversiteitsplan
gebeurt ook bij DOW en de Roompot.
Ze hoopt dat het goede voorbeeld ook in
het Sloegebied navolging zal krijgen en
bij de recreatiebedrijven in Zeeland.
Overigens hoeft een bedrijf niet groot te
zijn om de omgeving groener te maken.
Melissa Ernst houdt zich ook bezig met
landbouw, energie en voeding. Gemene
deler van haar projecten is dat ze
'aaibaar' zijn en dat ze verschillende
partijen bij elkaar brengen. Boeren en
consumenten in het zonnepanelen
project 'Boer zoekt buur' en winkeliers
en winkelend publiek in de
'Deuren-dicht' actie.
'Ik zie de ZMf als een organisatie die een
rol speelt bij de overgang naar een
duurzame samenleving, samen met de
achterban. Hiervoor wil ik mensen
enthousiast maken en met duurzame
voorbeelden een inspiratiebron zijn voor
anderen. Dat doe ik in samenwerking
met partijen waarvan je dat vroeger niet
had verwacht. Bij bedrijven kwam ik in
een voor mij vreemde wereld, die
daardoor wel zo interessant is. Daar leer
ik het meeste van.'
Gerda Spaander is lid van de
Wantijredactie.
De Koegorspolder is niet meteen een gebied wat er voor in aanmerking
komt om iemands favoriete landschap te zijn. Maar Melissa wil er wel de
aandacht op vestigen, mede omdat er zoveel potenties liggen. Vanwege
de (relatieve) rust is het vaak een kraamkamer voor pioniersnatuur.
Ook de bedrijven varen er wel bij. Naast een groen imago is het vaak
goedkoper de natuur haar gang te laten gaan, dan jaarlijks intensief te
klepelen. De liefde voor het industriële landschap komt vast door
vroeger: 'Ik kan van jongs af aan het industriële landschap waarderen.
Ik kom uit Rotterdam, heb in het havengebied gewoond en heb daardoor
affiniteit met dit type landschap. We gingen 's avonds wel eens naar de
Botlek, en ik kon daar genieten van alle lichtjes.' (Origineel, voor de
coördinator van de Nacht van de Nacht!) 'Maar goed, er gaat toch niks
boven de donkerste plek van Zeeland: De Manteling in Oostkapelle.
Want als ik daar op het duin sta, en ik zie aan de hemel de Melkweg als
een zilveren vis aan de hemel fonkelen, dan kom ik echt tot rust.'
wantij oktober 2017 9
