Tuin van Zeeland
De 'Tuin van Zeeland' is vooral bij oudere Walcherenaren een begrip. Vroeger
was dit een bijnaam voor Walcheren, toen het platteland nog een kleinschalig
landschap was met prachtige buitenplaatsen van de adel en rijke kooplui.
Peter Louwerse
Verhoudingen
Uit liefde
Uit liefde voor
het landschap
De landbouw vond plaats op weilanden
en kleine akkers, gescheiden door
meidoornhagen. De stichting Tuin van
Zeeland zet zich in voor het behoud van
het groene en landelijke karakter van
Walcheren. Bestuursleden Arthur van
Bommel en Loes Vroome vertellen hoe de
stichting dat doet.
Op de website www.tuinvanzeeland.nl is
te lezen dat de stichting actief bijdraagt
aan de instandhouding, ontwikkeling en
uitbreiding van het natuurschoon op
Walcheren, met bijzondere aandacht voor
bomen, hagen en overige beplanting.
Ze doet dat door middel van publicaties
en lezingen en het toezien op een goed
en zorgvuldig beheer van bomen, hagen
en overige beplanting op Walcheren,
zowel binnen als buiten de bebouwde
kom. 'De aanleiding voor het oprichten
van de stichting Tuin van Zeeland, in
2002, waren plannen van het waterschap
om prachtige abelen bij Oostkapelle te
kappen. En om, uit angst voor perevuur,
de voor Walcheren karakteristieke
meidoorns uit de wegbeplanting te
halen,' zegt Van Bommel. 'Er ontstond
eerst een actiegroep die later werd
omgevormd in een stichting met een
bestuur en donateurs.'
'Vanwege een aantal acties stonden we in
het verleden op gespannen voet met de
gemeenten, de Provincie en het
Waterschap,' vertelt Vroome. 'Maar nu
zijn de verhoudingen goed. We stellen
ons constructief op, hebben begrip voor
de problemen waar men soms mee
worstelt, en we worden uitgenodigd voor
overleg bij de planvorming en kunnen zo
bijdragen aan een in onze ogen betere
oplossing. Zo doen we met het
waterschap jaarlijks een schouw van alle
plaatsen op Walcheren waar ze gaan
kappen en herplanten.'
De bestuursleden van de stichting zijn
actieve vrijwilligers. Van Bommel zegt dat de
bestuursleden en donateurs uit liefde voor
het Walcherse landschap het natuurschoon
zo veel mogelijk in stand proberen te houden
en nieuwe ontwikkelingen zo goed mogelijk
in hun omgeving in te passen. 'Natuurlijk kun
je niet alles terugdraaien wat in onze ogen is
fout gegaan. Veel is groter geworden: de
landbouwpercelen, de wegen, de
bebouwing. Maar er is nog heel veel om te
behouden, we hebben nog genoeg te doen.
Het is belangrijk om tegenwicht te geven aan
de landbouw en recreatie met hun dikwijls
eenzijdige, economische belangen. Zo willen
de boeren aan beide kanten van een dam
(toegang tot een perceel) liefst 30 meter
uitzicht hebben en dus geen beplanting.
Maar die grote gaten geven een lelijk en
versnipperd beeld.' Vroome voegt toe:
'Tegelijk zijn er minder dammen nodig nu
percelen groter zijn.'
16 wantij oktober 2019
