Landen zonder stranden, schrijfster en wëreldreizigster Carolijn Visser ziet die
steeds meer. 'Ik kom de laatstejaren regelmatig in Latijns-Amerika. In Panama
graaft men het strand af voor de zandwinning. In combinatie met de zeespiegel
stijging en erosie, blijft er weinig^ver.'De vissers van een dorp dat ik bezocht
konden hun schepen niet meer kwijt op het strand.'
Zeeuws geluk
zuinig
Willem de Weert
■Middelburg, dat^e^a de middelbare.scbool
achter zich liet. 'Maarje wordt ouder en
gaat dan terugkijken. Ik was al langere tijd
zoek naar een Zeeuws onderwerp.
Toen kreeg ik een werkbeurs van de
Zeeuwse zorgorganisatie SVRZ aangeboden.
Daar was ik heel blijmee.' Het resulteerde
in haar nieuwe boek Zeeuws geluk.
Ze verbleef enkele weken in verpleeg
tehuizen in Kamperland, Domburg en
Aagtekerke om daar met bewoners op te
trekken en jeugdherinneringen op te
halen.
Carolijn Visser reisde voor haar boeken de
hele wereld over. En ziet hoe kusten
teloorgaan. 'Als kind vond ik de rijen
paalhoofden op het Zeeuwse strand
vanzelfsprekend. Nu snap ik hun functie als
golfbrekers. In Zeeland worden de
stranden na het stormseizoen weer
opgehoogd en wordt er helmgras geplant
om te voorkomen dat het zand wegwaait.
Gelukkig is Zeeland zuinig op zijn kust. In
andere delen van de wereld zieje de
kusten zienderogen afkalven. Nederland
ligt met de kustbescherming vér voor op
de rest. Zo'n project als de Deltawerken,
dat zie je nergens anders ter wereld. Dat
geldt ook voor onze omgang met de
rivieren. De Donau stroomt door Hongarije
in een betonnen bak. In China is elke sloot
in het cement gestort. Telkens als ik van
een reis terugkom, besef ik hoe hoeveel
kennis, geld en arbeid er gespendeerd
wordt om in dit land te leven met het
water:
Carolijn Visser groeide op Zeeland, in
181 wantij oktober2020
