'Zeeland zit zo
diep in me, dat
kan ik allemaal
zo in mezelf
oproepen'
Oek de Jong
Zak
Lid ZMf
Gevoel
Zwarte schuur
Foto: Marie-Jeanne van HöveH tot Westervlier,
Geboren in Breda, 1952.
Woont in Amsterdam.
1977: Reina Prinsen
Geerligsprijs voor De
hemelvaart van Massimo
1979: F. Bordewijk-
prijs voor Opwaaiende
zomerjurken
1998: Busken Huetprijs voor Een
man die in de toekomst
springt
2003: Librisnominatie voor
Hokwerda 's kind
2013: Librisnominatie, De Gouden
Uil Literatuurprijs, Zeeuwse
Boekenprijs en F. Bordewijk-
prijs voor Pier en oceaan
2020: Librisnominatie voor Zwarte
schuur
Kaland van 'economische zaken en
nutsbedrijven' een belangrijke rol. Hij was
een machtig man, later ook lid van de
Eerste Kamer, die de onderkoning van
Zeeland genoemd werd. Voor het milieu
actiefzijn en in verzetgaan tegen de komst
van zulke grote bedrijven, was toen echt
op het randje. Dat kun je je nu niet meer
voorstellen. Hetecologisch denken heeft
zich enorm ontwikkeld. Maarde politiek
loopt helaas altijd achteraan.'
'Op zondag ging ik vaak met mijn vader
fietsen door de Zak van Zuid-Beveland.
Onderweg klonk dan uit de kerken het
gedragen gezang van de Oud-Gerefor
meerden en was ik blij daar niet bij te
horen. De veerhaven van Hoedekenskerke,
met uitzicht over de Westerschelde, was
het eindpunt. Mijn vader was verliefd op
het landschap van de Zak. Het slopen van
de meidoornhagen voor de ruilverkaveling
vond hij verschrikkelijk. Zojammer, alleen
rond Nisse bleefeen reservaat gespaard. Ik
had vanaf mijn zestiende een
vriendinnetje, een echte Zeeuwse. Haar
vaderwerkte voor de Christelijke Boeren-
en Tuindersbond. Met hem heb ik heel wat
gedebatteerd over die desastreuze
ruilverkaveling waar maar een handjevol
boeren van profiteerde.'
Oek de Jong blijkt aljaren lang lid van de
ZMfte zijn. 'De aanslagen op het Zeeuwse
landschap waren voor mij de reden om lid
te worden. De ZMf is toch dé
milieuorganisatie in Zeeland, goed
georganiseerd in hetverzettegen alle
aantasting van de natuur. Iksteun
overigens meer natuur-en
milieuverenigingen, bijvoorbeeld de
Waddenvereniging. Voor de komst naar
Zeeland woonde ikals kind in Dokkum.
Maar zojong beleefje het landschap
minderbewust. HetWaddengebied isook
prachtig, werelderfgoed zelfs, maar ik heb
er minder een band mee dan met
Zeeland.'
De schrijverwoontal meerdan dertig jaar
met veel genoegen in een achterhuis aan
de Keizersgracht in Amsterdam, maar komt
nog regelmatig in Zeeland. 'Meestal neem
ik een hotel in Domburg. Ik heb in dejaren
tachtig veel zitten werken in een huis op
de kopvan de Boulevard Evertsen in
Vlissingen. Voor Pier en oceaanbeb ik
enkele dagen in een B&B in Nisse
gelogeerd om het gevoel van het
Op zijn negenenvijftigste heeft
schilder Maris Coppoolse een
overzichtstentoonstelling in het
Stedelijk Museum in Amsterdam.
Hij staat op het toppunt van zijn
roem. In de coverstory van een
weekblad wordt de bron van zijn
obsessieve werk blootgelegd: een
misdaad die hij op zijn veertiende
beging. Niemand in zijn omgeving
is hiervan op de hoogte.
Dit is het verhaal van een leven dat
door één enkele, catastrofale
gebeurtenis wordt getekend. Die
zondagmiddag op het Zeeuwse
eiland toen hij met een meisje
meeging naar een zwart geteerde
boerenschuur.
Zwarte schuur. Uitgeverij Atlas
Contact. Amsterdam, 2020.
landschap van de Zakterug te krijgen.
Ik heb op de fiets alles teruggezien, alle
weggetjes. Ik schrok wel van de lichtgloed
van het Sloegebied en de uitbreiding van
Goes tot aan de snelweg.' 'Mijn favoriete
plekken zijn het al eerder genoemde
Goese Sas, de stranden van Walcheren
met de paalhoofden, de schepen vlak
onder de kust, de Wester- en
Oosterschelde en natuurlijk: het licht.'
Willem de Weert
is eindredacteur van Wantij.
wantijj oktober 2020 if 5
