OPINIE Vijf jaar geleden kreeg ik de kans een klein rijtjeshuis te kopen. Geen droomhuis, wel betaalbaar en met duinen, strand en zee heel dichtbij. Bij de bezichtiging stond ik twijfelend in de achtertuin en probeerde mij in te beelden daar te wonen. Ik begon te dromen van iets anders, een hut. Ik sliep tijdens mijn bergtochten regelmatig in onbemande (jagers)hutjes. Gebouwd van boomstammen, geen spullen, een bed, tafel, houtkachel en een pan voor op het vuur. Buiten alleen maar wildernis. Ik voelde me thuis. Dat wilde ik in Vrouwenpolder ook! De aankoop werd volbracht en samen met vriend Hans heb ik dat saaie huis omgeto verd tot een hut. Door het gebruik van veel hout is het huis gaan leven, we hebben het geïsoleerd met hennep en wol en afgewerkt met leem- en lijnolieverf. Een rendiergewei heeft het nieuwe leven van armatuur gekregen. Stenen, hout en vogelveren herinneren me aan mooie avonturen in het wild. Veel planten in en om het huis vormen een eigen wildernisje. En zo is het gekomen dat ik met hond en vrouw inmiddels midden in het dorp in een 'hut' woon. Een saai huis omdenken in een hut. Het kan. Gretig groen Ik moest hier aan denken door het pleidooi van Agnes van de Berg: breng de natuur naar de mensen. Door onze opmars hebben we er nog maar weinig van. Elke ongemoeide vierkante meter is nodige natuur, geen plek om onze barbecues neer te zetten dus. In plaats dat wij met z'n allen de schaars overgebleven natuurgebieden in trekken, kunnen we de natuur ook verleiden om weer bij ons (thuis) te komen. Beschermde natuurgebieden krijgen zo meer rust, zodat kwetsbare dieren en planten daar hun thuis kunnen hebben en houden. Wilde natuur Ik begin te dromen van een vloeiende overgang tussen wilde natuur en land bouw. Van die wilde natuur die gretig naar onze steden, dorpen en tuintjes uitreikt. Onze leefomgeving waar de natuur welig kan tieren, wij heerlijk kunnen recreëren en waar we weer opnieuw vriendschap kunnen sluiten met de natuur. Bomen, struiken en planten die bijen en vogels aantrekken. En scharrelkinderen die daar weer hun eigen hutten mogen bouwen. Saaie groenstroken omdenken in gretig groen. Het kan. Guido Krijger is lid van de Wantijredactie. Hut Guido Krijger Foto: Ellen Schoenmakers. wantij maart 2021

Tijdschriftenbank Zeeland

Wantij | 2021 | | pagina 22