aan moet meewerken. Hierdoor kan ons
nieuwe waterschap meteen laten zien dat
het in meerdere opzichten ook echt nieuw is.
Natuur- en landschapsbelangen horen na
drukkelijk bij de brede kijk van Zeeuwse
Eilanden. Maar dat ontpolderen daarbij het
wachtwoord moet zijn, wel dat zie ik echt
niet zitten. Voor een dijkgraaf - ook al is
die maar ad interim - is dat toch een gruwel.
Overigens werd ik in de tijd van de strijd om
de open of dichte Oosterschelde 'Mister Ever-
dike' genoemd. Kustlijnverkorting is steeds
mijn devies geweest!
Mag er dan nooit een dijk naar binnen toe
worden verlegd? Zeker wel, dat kwam vroe
ger ook wel voor, maar dan alleen als dat uit
waterstaatkundig oogpunt nodig was. Als
geulen bijvoorbeeld zo dicht onder de dijk
komen, dat dijkvallen zeer waarschijnlijk
worden, dan zou tot zoiets - als alle andere
Het is een goede gedachte van de redac
tie van de Waterwerker om de dijkgraaf een
column te laten schrijven. Voor de dijkgraaf
is dit een prettige manier om z'n eigen ge
dachten eens naar buiten te brengen. Want
dat is nou het mooie van zo'n column, die
wordt met naam en toenaam ondertekend,
en geeft dus de persoonlijke ideeën van de
schrijver weer!
Nou, dan voor de eerste keer maar meteen
raak. Mensen van mijn leeftijd en wat jonge
re en oudere herinneren zich nog vaak en
indringend de ramp van februari 1953. Eerst
ging een golf van ontzetting over Nederland
en een groot deel van de wereld, toen kwam
een enorme hulpstroom op gang en daarna
ontstond het motto: 'Dat mag nooit meer
gebeuren'. Welnu, uit de periode van die
enorme hulpverlening kwam de slogan voor
Beurzen c
dijken di
een grote actie: 'Beurzen open, dijken dicht'.
Aan die slogan van Johan Bodegraven heb
ik vaak moeten denken toen ik naar aan
leiding van het 'Herstelplan natuurwaarden
Westerschelde' sommige krantekoppen las!
Een van onze serieus geachte kranten schreef
zelfs: 'In Zeeland worden de dijken door
gestoken'. Wat een onzin! We hebben geen
miljarden uitgegeven om Deltadijken maar
even door te steken! Over kapitaalvernieti
ging gesproken!
Ik ben een zeer groot voorstander van com
pensatie waar mogelijk van natuurwaarden
die verloren gaan door de noodzakelijke ver
dieping van de Westerschelde. Noodzakelijk,
ja, wantte lang hebben wij Nederlanders de
voordeur van onze buren op slot gehouden.
Voor herstel van die verloren gaande ge
bieden worden terecht plannen ontwikkeld
waar waterschap Zeeuwse Eilanden van harte
maatregelen falen of onmogelijk zijn -
wellicht besloten moeten worden. Maar
dan is het voor de veiligheid bittere nood
zaak! Want daar ging het om bij 'Beurzen
open, dijken dicht': veiligheid voor alles!
En zo hoort het ook.
De huidige en toekomstige vertegenwoor
digers van het waterschap Zeeuwse Eilanden
in het Bestuurlijk Overleg 'Herstelplan
Westerschelde' moeten naar mijn idee van
harte, hartelijk en hard meewerken aan
dat herstelplan. Maar laat de polders bestaan,
al zullen wellicht sommige delen hier en daar
een ander gebruik kunnen krijgen dan een
agrarisch gebruik, denk bijvoorbeeld aan een
aanpak als 'Tureluur' op Schouwen. Dus met
een variatie op het oude thema: Nederlandse
en Belgische beurzen open voor het herstel
plan en daarbij de dijken dicht en veilig'.
maart 1996
3
«ruaterwerker
