Prima producten
Zoon J. Cevaal voert het agrarisch bedrijf in
de inlaag: bijna tien hectare met afwisselend
aardappelen, vlas, bruine bonen, tarwe -
noem maar op. Cevaal sr.: 'Het is de beste
grond van de hele gemeente'. Geen last van
het zoute kwelwater, zo vlak achter de zee
dijk? Cevaal: 'Nee, het is er wel, maar tot nu
toe hebben we er geen last van. Zelfs als we
aardappelen verbouwen - en die zijn toch
heel zoutgevoêlig - is het niet te merken. De
grond levert prima producten.' En hoe zit het
met de afwatering van de inlaag, die bijna
een meter lager ligt dan de omgeving?
Cevaal: 'Geen probleem, de drainage uit de
jaren '50 werkt blijkbaar nog goed. Er liggen
Metamorfose?
Het jaar 1678 ligt ver achter ons en ook van
1953 weten nog maar weinigen het naadje
van de kous. Naar verwachting wordt dit jaar
nog uitsluitsel gegeven over de toekomst van
deze historisch zo rijke inlaag. Vorig jaar
werd in het kader van het Herstelplan
Natuurwaarden Westerschelde de metamor
fose van deze inlaag van landbouw- tot
natuurgebied ten tonele gevoerd. De inlaag
zou een binnendijks brak natuurgebied moe
ten worden, waar vogels rusten, foerageren
en broeden. Wordt aldus besloten, dan zal
het Rijk de grond van Cevaal willen kopen en
de inlaag opnieuw inrichten. Maar of dat nu
doorgaat of niet: zowel zeedijk als inlaagdijk
blijven het water keren, zodat de inlaag van
1678 tot in lengte van dagen zijn eigenlijke
en oorspronkelijke functie blijft houden...
productief bos heeft. Eigenaar van de ooste
lijke, grootste helft is de 77- jarige W. Cevaal
uit Ritthem. Zijn vader kreeg de inlaag als
landbouwgrond toegewezen, toen hij na de
evacuatie in 1946 terugkeerde naar
Walcheren. Cevaal: 'Mijn vader was vanaf het
begin bang dat zijn grond onder zou lopen,
hoewel dat sinds 1678 nog helemaal niet
gebeurd was. Hij was helemaal niet zo blij
met de toewijzing. En in 1953 kreeg hij
gelijk...' De oogsten waren in het begin niet
geweldig, maar in de loop der jaren voldeed
de grond steeds beter.
sinds die tijd drie sloten in de inlaag en die
voeren al het overtollige water in principe
netjes af.'
De inlaag is in de loop der eeuwen wel wat
kleiner geworden. In de recente geschiedenis
is de inlaag iets versmald door het dijkherstel
na de inundatie van 1944, door het herstel na
de beschadiging van de zeedijk in 1953 en
tenslotte is bijna drie hectare opgeofferd aan
de dijkverzwaring in het kader van de
Deltawerken (midden jaren '80). De inlaag
meet nu in totaal ongeveer veertien hectare
en heeft geen enkele bebouwing.