ig van de zi
zoet water ii
positief adviseren indien minstens 50% van
de leden én minimaal 50% van de stemmen
qua oppervlakte voor waren. De uitslag van
die peiling was overduidelijk en een grote
teleurstelling. Slechts 33% van het aantal
stemgerechtigden was vóór en bij de stem
ming naar grondbezit was 36% van het aan
tal hectares vóór. Het voormalig waterschap
Tholen heeft vervolgens besloten om niet tot
uitvoering van de tweede fase over te gaan.
Strategie
In zekere zin was de uitkomst van de stem
ming over het verdichtingenplan verrassend
omdat met name op Tholen kleinschalige en
intensieve teelten van oudsher tot het bouw
plan behoren, evenals vroege aardappelen en
normale (late) consumptie-aardappelen. Teel
ten die theoretisch gezien interessant zijn
voor beregening. Niet alieen de kosten zullen
een rol gespeeld hebben. Belangrijker is de
Basisplan watervoorziening Tholen. Bepaalde
kunstwerken (inlaten, stuwen, duikers) op
strategische plaatsen zijn geautomatiseerd.
Voor vier zeer afgelegen stuwen zijn de kos
ten voor het aanleggen van elektriciteit op
de conventionele wijze (kabel) van het distri
butienet naar de locatie bijzonder hoog. Een
aantrekkelijk en werkbaar alternatief blijkt in
de elektriciteit te voorzien door middel van
zonne-energie: een primeur voor Zeeuwse
Eilanden.
waterwerker
persoonlijke bedrijfsfilosofie van de individu
ele ondernemer. Ook regionale bedrijfscul
tuur kan daarbij een rol spelen. Iedere onder
nemer bepaalt zelf zijn eigen bedrijfsecono
mische politiek en de daaruit voortkomende
strategie. En binnen die strategie krijgt zoet
water niet altijd noodzakelijkerwijs een pro
minente plaats.
In het proefgebied was zoet water gratis
voor de landbouw beschikbaar. Toch is de
waterinname voor infiltratie, beregening en
druppelbevloeiing zeer beperkt gebleven
(1000 tot 4000 m3 per jaar), terwijl de zoet
watervoorziening in de Reigersbergsche
Polder (vergelijkbare grond, vergelijkbaar
bouwplan, f60,- per ha) grootschalig werd
gebruikt. De inschatting van het nut en dus
het rendement van beregening wordt kenne
lijk door individuele ondernemers in verschil
lende regio's anders ingeschat. Ook de risico's
verbonden aan de inlaat van gebiedsvreemd
water (risico van bruinrot bijvoorbeeld) wor
den daarbij door de gebruikers verschillend
meegewogen.
Waterschap Zeeuwse Eilanden kan de rand
voorwaarden scheppen voor aanvoer van
water, maar geheel in de traditie van
'belang, betaling en zeggenschap' bepaalt
uiteindelijk de individuele landbouwer of
gebruik van zoetwater in zijn ogen rendabel
is en binnen zijn bedrijfsvoering past. Die
belangenafweging binnenhet beheersgebied
van een waterschap kan - zo blijkt - tot ver
schillende conclusies leiden in verschillende
regio's.
Behoefte
Enkele jaren eerder dan de genoemde
gebiedsraadpleging op Tholen en Sint
Philipsland besloot ook Schouwen-Duiveland
af te zien van een zoetwatervoorziening. De
kosten van een voorziening van zoet water
werden geraamd op f130,- per ha. Die kos
ten vond de algemene vergadering van het
toenmalige waterschap Schouwen-Duiveland
te hoog om de gebruikers mee te belasten.
Schouwen-Duiveland kent nu helemaal geen
zoetwatervoorziening.
Het lijkt erop of er in Zeeland maar weinig
behoefte is aan zoet landbouwwater. Toch is
10 oktober 1997
LEGENDA
gemaa I
water i n I aat
trace basisplan watervoorziening
2
dj locatie zonne-energie insta I lat ie