ig van de zi zoet water ii positief adviseren indien minstens 50% van de leden én minimaal 50% van de stemmen qua oppervlakte voor waren. De uitslag van die peiling was overduidelijk en een grote teleurstelling. Slechts 33% van het aantal stemgerechtigden was vóór en bij de stem ming naar grondbezit was 36% van het aan tal hectares vóór. Het voormalig waterschap Tholen heeft vervolgens besloten om niet tot uitvoering van de tweede fase over te gaan. Strategie In zekere zin was de uitkomst van de stem ming over het verdichtingenplan verrassend omdat met name op Tholen kleinschalige en intensieve teelten van oudsher tot het bouw plan behoren, evenals vroege aardappelen en normale (late) consumptie-aardappelen. Teel ten die theoretisch gezien interessant zijn voor beregening. Niet alieen de kosten zullen een rol gespeeld hebben. Belangrijker is de Basisplan watervoorziening Tholen. Bepaalde kunstwerken (inlaten, stuwen, duikers) op strategische plaatsen zijn geautomatiseerd. Voor vier zeer afgelegen stuwen zijn de kos ten voor het aanleggen van elektriciteit op de conventionele wijze (kabel) van het distri butienet naar de locatie bijzonder hoog. Een aantrekkelijk en werkbaar alternatief blijkt in de elektriciteit te voorzien door middel van zonne-energie: een primeur voor Zeeuwse Eilanden. waterwerker persoonlijke bedrijfsfilosofie van de individu ele ondernemer. Ook regionale bedrijfscul tuur kan daarbij een rol spelen. Iedere onder nemer bepaalt zelf zijn eigen bedrijfsecono mische politiek en de daaruit voortkomende strategie. En binnen die strategie krijgt zoet water niet altijd noodzakelijkerwijs een pro minente plaats. In het proefgebied was zoet water gratis voor de landbouw beschikbaar. Toch is de waterinname voor infiltratie, beregening en druppelbevloeiing zeer beperkt gebleven (1000 tot 4000 m3 per jaar), terwijl de zoet watervoorziening in de Reigersbergsche Polder (vergelijkbare grond, vergelijkbaar bouwplan, f60,- per ha) grootschalig werd gebruikt. De inschatting van het nut en dus het rendement van beregening wordt kenne lijk door individuele ondernemers in verschil lende regio's anders ingeschat. Ook de risico's verbonden aan de inlaat van gebiedsvreemd water (risico van bruinrot bijvoorbeeld) wor den daarbij door de gebruikers verschillend meegewogen. Waterschap Zeeuwse Eilanden kan de rand voorwaarden scheppen voor aanvoer van water, maar geheel in de traditie van 'belang, betaling en zeggenschap' bepaalt uiteindelijk de individuele landbouwer of gebruik van zoetwater in zijn ogen rendabel is en binnen zijn bedrijfsvoering past. Die belangenafweging binnenhet beheersgebied van een waterschap kan - zo blijkt - tot ver schillende conclusies leiden in verschillende regio's. Behoefte Enkele jaren eerder dan de genoemde gebiedsraadpleging op Tholen en Sint Philipsland besloot ook Schouwen-Duiveland af te zien van een zoetwatervoorziening. De kosten van een voorziening van zoet water werden geraamd op f130,- per ha. Die kos ten vond de algemene vergadering van het toenmalige waterschap Schouwen-Duiveland te hoog om de gebruikers mee te belasten. Schouwen-Duiveland kent nu helemaal geen zoetwatervoorziening. Het lijkt erop of er in Zeeland maar weinig behoefte is aan zoet landbouwwater. Toch is 10 oktober 1997 LEGENDA gemaa I water i n I aat trace basisplan watervoorziening 2 dj locatie zonne-energie insta I lat ie

Tijdschriftenbank Zeeland

Scheldestromen/de Waterwerker | 1997 | | pagina 10