Gedenkboek wegschap Walcheren verschenen na de opknapbeurt Westhove De laatste voorzitter van het wegschap, mr. B.J. van Putten (rechts), overhandigt het eerste exemplaar van 'Klinkende wegen' aan de dijk graaf van Zeeuwse Eilanden, W.A. Gosselaar; in het midden de auteur van het boek Onder de titel 'Klinkende wegen' verscheen in mei het gedenkboek over het wegschap Walcheren (1954-1995), dat mevrouw J.L. Kool- Blokland in opdracht van Zeeuwse Eilanden heeft geschreven. Het wegschap was in Nederland enig in zijn soort en alleen daarom al is deze geschiedschrijving bijzonder te noemen. Het unieke van het wegschap werd grotendeels bepaald door het feit dat het bestuur ervan werd gevormd door vertegenwoordigers van de Walcherse gemeenten en van het waterschap Walcheren, Het boek zet de zorg voor de Walcherse plattelandswegen in de laatste decennia in een groter perspectief: de weinig rooskleurige situatie rond de eeuwwisseling, maar vooral ook de inundatie van 1944 en de wederopbouw worden geschetst, waardoor dui delijk wordt dat het wegschap niet zomaar uit de lucht is gevallen. Maar natuurlijk komt ook de dagelijkse praktijk van de wegwerkers aan bod: van gezond groen en zieke iepen tot asfal teren en strooien tegen gladheid. 'Klinkende wegen' telt 120 pagina's met vele foto's in kleur en zwart-wit. De uitgave kwam mede tot stand door financiële steun van de Nederlandse Waterschapsbank nv en enkele (voormalige) Walcherse gemeenten. Het boek kost 27,50 en is verkrijgbaar bij de (Walcherse) boekhandel en bij het waterschap. In de winter van '94/'95 heeft het waterschap Walcheren in samenwerking met - vooral - Staatsbosbeheer verschillende herstelmaat regelen uitgevoerd bij kasteel Westhove tus sen Oostkapelle en Domburg. Waterpartijen en directe omgeving leden onder verpaupe ring en verdroging. Nu, ruim drie jaar later, is het nuttig eens terug te kijken en de vraag te stellen of de inspanningen zin hebben gehad. Wat zijn de resultaten van baggeren, oever herstel, nieuwe stuwen en de aanvoer van gezond water? Eén ding is zonder in techni sche details te treden al duidelijk: de destijds te horen publieke onvrede over 'kaalslag' is verstomd; Westhove is als nooit tevoren een publiekstrekker geworden. Het waterpeil in bosvijver en slotgracht is ver hoogd om de verdroging tegen te gaan. Nieuw water kwam alleen in de vorm van hemelwateren drangwater-uit-de-duinen. Nu is er bovendien aanvoer van gezond, zoet water uit de Schoonoordse sprink via een gemaaltje. Het water van vijver en gracht liep destijds makkelijk weg naar de lager gelegen sloten in de polder, nu wordt het tegenge houden door twee stuwen in de slot-gracht. Het gewenste peil wordt zonder problemen bereikt en dat komt de waterkwaliteit zeer ten goede. In tegenstelling tot vroeger, toen vooral 's zomers rond Westhove kwalijk riekende dam pen hingen, is het water tegenwoordig reuk loos. De gehaltes zuurstof, chlorofyl, chloride, zwevende stof, fosfaat en stikstof zijn geme ten en bevinden zich over het algemeen aan de goede kant van de norm. Dat is ook het geval met het doorzicht: 40 tot 120 cm. Van belang voor de waterkwaliteit is het zon licht, dat na het verwijderen van vele, over het water hangende bomen en struiken vrij spel op het water heeft. Dat is positief voor de ontwikkeling van waterplanten. Grootste winst van het 'open water' is dat er jaarlijks geen gigantische hoeveelheid bladeren en takken meer in het water valt, want dat bleek een belangrijke negatieve factor te zijn. Dat de waterkwaliteit sterk is verbeterd, blijkt ook uit het feit dat de groene kikker en een bijzondere libel nu bij het water van Westhove worden waargenomen. Westhove vóór de opknapbeurt: veel blade ren en takken in het water en geen water waar water hoort te staan. watervuerker 10 juli 1998

Tijdschriftenbank Zeeland

Scheldestromen/de Waterwerker | 1998 | | pagina 10