Gedenkboek wegschap
Walcheren verschenen
na de opknapbeurt
Westhove
De laatste voorzitter van het wegschap, mr. B.J.
van Putten (rechts), overhandigt het eerste
exemplaar van 'Klinkende wegen' aan de dijk
graaf van Zeeuwse Eilanden, W.A. Gosselaar; in
het midden de auteur van het boek
Onder de titel 'Klinkende wegen' verscheen in
mei het gedenkboek over het wegschap
Walcheren (1954-1995), dat mevrouw J.L. Kool-
Blokland in opdracht van Zeeuwse Eilanden
heeft geschreven. Het wegschap was in
Nederland enig in zijn soort en alleen daarom al
is deze geschiedschrijving bijzonder te noemen.
Het unieke van het wegschap werd grotendeels
bepaald door het feit dat het bestuur ervan
werd gevormd door vertegenwoordigers van de
Walcherse gemeenten en van het waterschap
Walcheren, Het boek zet de zorg voor de
Walcherse plattelandswegen in de laatste
decennia in een groter perspectief: de weinig
rooskleurige situatie rond de eeuwwisseling,
maar vooral ook de inundatie van 1944 en de
wederopbouw worden geschetst, waardoor dui
delijk wordt dat het wegschap niet zomaar uit
de lucht is gevallen. Maar natuurlijk komt ook
de dagelijkse praktijk van de wegwerkers aan
bod: van gezond groen en zieke iepen tot asfal
teren en strooien tegen gladheid.
'Klinkende wegen' telt 120 pagina's met vele
foto's in kleur en zwart-wit. De uitgave kwam
mede tot stand door financiële steun van de
Nederlandse Waterschapsbank nv en enkele
(voormalige) Walcherse gemeenten. Het boek
kost 27,50 en is verkrijgbaar bij de (Walcherse)
boekhandel en bij het waterschap.
In de winter van '94/'95 heeft het waterschap
Walcheren in samenwerking met - vooral -
Staatsbosbeheer verschillende herstelmaat
regelen uitgevoerd bij kasteel Westhove tus
sen Oostkapelle en Domburg. Waterpartijen
en directe omgeving leden onder verpaupe
ring en verdroging. Nu, ruim drie jaar later, is
het nuttig eens terug te kijken en de vraag te
stellen of de inspanningen zin hebben gehad.
Wat zijn de resultaten van baggeren, oever
herstel, nieuwe stuwen en de aanvoer van
gezond water? Eén ding is zonder in techni
sche details te treden al duidelijk: de destijds
te horen publieke onvrede over 'kaalslag' is
verstomd; Westhove is als nooit tevoren een
publiekstrekker geworden.
Het waterpeil in bosvijver en slotgracht is ver
hoogd om de verdroging tegen te gaan.
Nieuw water kwam alleen in de vorm van
hemelwateren drangwater-uit-de-duinen. Nu
is er bovendien aanvoer van gezond, zoet
water uit de Schoonoordse sprink via een
gemaaltje. Het water van vijver en gracht liep
destijds makkelijk weg naar de lager gelegen
sloten in de polder, nu wordt het tegenge
houden door twee stuwen in de slot-gracht.
Het gewenste peil wordt zonder problemen
bereikt en dat komt de waterkwaliteit zeer
ten goede.
In tegenstelling tot vroeger, toen vooral 's
zomers rond Westhove kwalijk riekende dam
pen hingen, is het water tegenwoordig reuk
loos. De gehaltes zuurstof, chlorofyl, chloride,
zwevende stof, fosfaat en stikstof zijn geme
ten en bevinden zich over het algemeen aan
de goede kant van de norm. Dat is ook het
geval met het doorzicht: 40 tot 120 cm.
Van belang voor de waterkwaliteit is het zon
licht, dat na het verwijderen van vele, over
het water hangende bomen en struiken vrij
spel op het water heeft. Dat is positief voor
de ontwikkeling van waterplanten. Grootste
winst van het 'open water' is dat er jaarlijks
geen gigantische hoeveelheid bladeren en
takken meer in het water valt, want dat
bleek een belangrijke negatieve factor te
zijn. Dat de waterkwaliteit sterk is verbeterd,
blijkt ook uit het feit dat de groene kikker en
een bijzondere libel nu bij het water van
Westhove worden waargenomen.
Westhove vóór de opknapbeurt: veel blade
ren en takken in het water en geen water
waar water hoort te staan.
watervuerker
10
juli 1998