zon weerkaatst
in de plassen
De
Landelijke Waterschapssportdag 1998 in Goes
door Rudy Visser
Bijna een jaar aan voorbereidingen gaat er aan vooraf. Een netwerk van werkgroepen sleutelt, verfijnt en - tenslotte - vervolmaakt het scenario
voor een vlekkeloos te verlopen sportdag. In de laatste weken voor 6 juni moet dan alles op zijn plaats vallen en resulteren in een 'alles is gere-
geld-gevoel'. Maar wanneer op zaterdagmorgen de gordijnen van vele slaapkamers opengaan en de nog slaperige ogen de aanblik aanschou
wen van een opengespleten hemel van waaruit het water met bakken naar beneden komt, dan is dat gevoel snel weg. Dan is er paniek, geeste
lijke chaos, ontreddering en diepe treurnis.
Soppend over de doorweekte velden glibberen de eerste teams zich richting secretariaat. Supervisor Jan Auke van Werkum ziet maanden van
keihard werken door zijn handen glippen wanneer de scheidsrechters hem komen vertellen dat volleyballen op dergelijke velden absoluut
onverantwoord is. Het welzijn van de spelers gaat op dat moment boven het welzijn van Jan Auke. En wanneer een ploeg uit het noorden van
het land al voor negenen het voor gezien houdt en huiswaarts keert, staat het water de organisatie echt tot de lippen.
Maar dan verschijnt de eerste scheur in het loodgrijze hemeldek. Een zonnestraal wringt zich voorzichtig door de wankele opening. Een half uur
later zijn de velden veranderd in paradijsgroene speelweiden. De temperatuur loopt op en een sportieve krachtmeting kan beginnen.
1. De werkgroep Waterschapssportdag 1998
op volle oorlogssterkte. Op de achterste rij
van links naar rechts: Jos Brouwer, Hans
Everaars, Trudy Jansen, Koert Vahlkamp,
Gerard Feij, Jan Auke van Werkum en Kees
Lagendijk. Op de voorste rij van links naar
rechts: Bennie van Gassen, Piet Stouten, Henk
Willaart en Suzan van Acker.
2. Het pontje brengt de spelers van de par
keerplaatsen aan de andere kant van het
kanaal naar de sportvelden. Bij het aan wal
gaan verdwijnen de voeten tot aan de enkels
in het doornatte zandpakket. Veelkleurige,
logorijke paraplu's beschermen de sporters
tegen de gestaag neergutsende regen.
3. Als de zon is doorgebroken beginnen de
fietsers aan hun tocht. Vanwege het te ver
wachten onweer later op de dag, wordt de
120 kilometertocht afgeblazen. De kilometer
vreters hebben een makkie.
waterwerker
4
juli 1998
