behappen, moest op de subsidietoezegging uit Den Haag worden gewacht. Het opknap pen van de Oostvest kost ongeveer vijf mil joen gulden. Hiervan komt 90% uit het bud get van de provincie Zeeland, die voor dit project extra geld uit het potje van het Rijk heeft gekregen. De resterende 10% wordt gedeeld door gemeente en waterschap. De Westvest staat voor 1999 op het program ma; de toekenning van rijkssubsidie staat inmiddels nagenoeg vast. Het natte hart van Goes kan gezond het nieuwe millennium in! Voor de deur Het water in de stad is voor het waterschap - vanouds dé waterbeheerder in het buitenge bied - een tamelijk nieuw onderwerp. Vandaar dat het saneren van de Goese vesten intern als een pilotproject wordt gezien: voor het eerst wordt gewerkt voor de deur van heel veel mensen die kritisch toekijken. Vandaar dat aan communicatie en voorlich ting rond het project veel aandacht wordt besteed. De omwonenden en andere belang stellenden worden op een avond in het waterschapskantoor uitvoerig voorgelicht over de werkzaamheden en mogelijke over last. Over de voortgang van het werk worden de omwonenden via een simpel, maar infor matief bulletin op de hoogte gehouden. Er is een folder over het saneringsproject en in het waterschapskantoor kan een expositie over de Goese vesten bekeken worden. Voor de basisscholen is een speciale lesbrief en leskist in de maak aan de hand waarvan kinderen zelf de waterkwaliteit van de vesten kunnen testen. Stimuleren Jan Auke van Werkum, hoofd van de afdeling Planvorming Waterhuishouding van het waterschap is blij met de goede samenwer king tussen gemeente Goes en waterschap Zeeuwse Eilanden, die geleid heeft tot de daadwerkelijke uitvoering van het herstelpro ject. 'Goes heeft de verbetering van het riool stelsel goed aangepakt. Nu de overstorten zijn gesaneerd, zijn de bronnen van de ver vuiling verleden tijd en kan de verontreinigde bagger weggehaald worden.' Hoe is de stand van zaken in andere gemeenten? Van Werkum: 'Die is wisselend. Bij sommige gemeenten staan dit soort dingen niet zo hoog op de prioriteitenlijst en is de inspan ning om gezond water te krijgen nog gering. Gelukkig gaat het nu in Middelburg ook de goede kant op. De Veerse vest daar is dan wel niet zwaar verontreinigd, maar geeft heel wat stankoverlast. Dat water gaan we vermoedelijk volgend jaar baggeren. De rest van het Middelburgse stadswater is groten deels wél ernstig vervuild (klasse 3 en 4), dus daar is veel meer geld voor nodig. Dit jaar wordt dat water nog nader onderzocht. Dan worden de hoeveelheid slib en de ernst van (of de keuze voor) het rioleringssysteem, de mogelijkheden om het (relatief schone) water van daken en autoluwe straten in de grond te infiltreren of rechtstreeks naar het opper vlaktewater af te voeren en de belasting van de zuiveringsinstallaties van het waterschap. De Goese vesten als pilotproject. Maar wat komt er na een pilotproject? Hoe gaat het waterschap verder vorm geven aan de verant woordelijkheid voor de kwaliteit van stadswa ter? Van Werkum: 'Nog dit jaar willen we met de gemeenten aan de tafel zitten om op basis van uniforme uitgangspunten met iede- de verontreiniging bekend. Aan de hand daarvan kan vervolgens worden vastgesteld hoe duur het saneren wordt en welke subsi diemogelijkheden er zijn. Ook de gemeente speelt hierbij een belangrijke rol. Zonder samenwerking tussen gemeente en water schap kan er maar weinig tot stand gebracht worden'. Van Werkum wijst daarbij op de nauwe relaties tussen de aanwezigheid van re gemeente afspraken te maken over hoe we samen met het beheer en onderhoud van stadswater omgaan. En natuurlijk stimuleren we de gemeenten dan ook weer om de nodi ge aandacht te besteden aan hun riolerings stelsel, maar ook om water een meer promi nente rol te laten spelen in de ruimtelijke ordening, zowel in de stad als daarbuiten. Er is nog heel wat te doen...' Jan Auke van Werkum: 'En natuurlijk stimuleren we de gemeenten dan ook weer om de nodige aandacht te besteden aan hun rioleringsstelsel...' oktober 1998 5 waterwerker

Tijdschriftenbank Zeeland

Scheldestromen/de Waterwerker | 1998 | | pagina 5