Zeeuws leven:
een rijk gevoel
De gezworene (IV): drs. A.W. van de Hoef
Door Sandra Minneboo
Bert van de Hoef is 45 jaar oud en gezworene van het waterschap. Als speciaal
aandachtsveld heeft hij 'wegen'. Of het nu gaat om het asfalteren van wegen,
het bestrijden van de iepziekte, het onderhoud van beplanting of een discussie
over de aanleg van een fietspad, Van de Hoef heeft het allemaal in portefeuil
le. Bovendien is hij eerste waarnemend dijkgraaf. Naast zijn functie als gezwo
rene geeft hij biologieles aan tieners én hij is directeur van een museum. Een
veelzijdig man die tussen de vergaderingen door ook nog tijd heeft voor een
hobby: trimmen op de Walcherse (waterschaps)wegen.
Al meer dan twintig jaar woont Bert van de
Hoef in Zeeland. Dat gegeven drukt hem met
de neus op de feiten: de tijd gaat snel, soms
zelfs razendsnel. Ooit geboren in Amersfoort,
verhuisde Van de Hoef na zijn studie biologie
naar Zeeland. Hij verruilde de drukke provin
cie Utrecht voor het rustige Middelburg. Een
stap waar hij nooit spijt van heeft gehad.
Over zijn studentenjaren vertelt hij: 'Ik was
'Het waterschap is echt iets voor mij:
concreet en praktisch.'
een brave student, ik reisde elke dag op en
neer naar Utrecht vanuit Amersfoort. Het
echte studentenleven heb ik niet geproefd.
Natuurlijk ging ik wel eens naar een feestje
of de stad in, maar altijd moest ik rekening
houden met het boemeltje naar Amersfoort.
In die tijd leerde ik Joke, mijn vrouw, kennen.
Na mijn afstuderen zijn we samen naar
Middelburg verhuisd. In het begin was het
best wennen, maar toen we na een paar jaar
een huis vonden aan de Noordweg waren we
verkocht. Ik kom voor mijn werk nog regel
matig in de randstad maar als ik al die bebou
wing zie en de ellenlange files, ben ik blij dat
ik in Zeeland woon. Het geeft me een rijk
gevoel. We zitten dichtbij het strand, als ik
vijfhonderd meter loop sta ik in de natuur en
ik ben dol op de zee. Wat wil je nog meer?
Hoewel ik het Zeeuwse dialect niet onder de
knie heb, ben ik me toch een echte Zeeuw
gaan voelen. Op de hardloopclub waar ik al
jaren lid van ben, kreeg ik les in Zeeuws pra
ten. Inmiddels kan ik alle soorten Zeeuws ver
staan en van elkaar onderscheiden. En dat
komt me vaak goed van pas.'
Groene hoek
Al snel werd Bert gestrikt voor het bestuur
van de Zeeuwse Milieu Federatie (ZMF).
Vanaf 1980 vertegenwoordigt hij de ZMF in
de landinrichtingscommissie. Op die manier
kwam hij in aanraking met de Zeeuwse
waterschappen. In 1994 schoof de ZMF hem
naar voren bij de waterschapsverkiezingen.
Tot Berts eigen verbazing werd hij gekozen.
Dat was echter nog niet alles: namens de
'groene hoek' kwam hij in het dagelijks
bestuur terecht. Intussen had hij ook twee
banen: leraar biologie en directeur van het
Zeeuws Biologisch Museum. 'Vijf jaar ge
leden werd me gevraagd of ik interim
directeur wilde worden van het museum.
Waarom niet, dacht ik toen, interim is toch
maar voor een tijdje. Maar intussen ben ik al
vijf jaar directeur! Gelukkig bevalt het me
nog steeds uitstekend bij het museum. Het
voordeel van mijn afwisselende bestaan is
dat iedere dag weer nieuwe verrassingen in
petto heeft.'
Batterij opladen
Van de Hoef is een man met een volle agen
da. Toch maakt hij tijd vrij voor ontspanning.
Zo'n vijf keer per week trekt hij zijn trim-
schoenen aan om een kilometer of tien over
de Walcherse wegen te rennen. 'Hardlopen is
een heerlijke bezigheid. Als ik afgemat thuis
kom, weet ik niet hoe snel ik m'n hardloop
schoenen aan moet trekken. En al na een
paar honderd meter lopen, voel ik dat de bat
terij wordt opgeladen. Ik zet alles van me af
en kom met een leeg hoofd thuis, 's Avonds
probeer ik lekker te ontspannen en wat met
de kinderen te doen. Vroeger had ik ook nog
een moestuin en kippen en ik had een bijen
volkje. Maar dat werd me toch allemaal wat
te veel'. Overigens valt het volgens Van de
watennierker
14
december 1999
