kunnen wij dan juist die identiteitgebonden
zorg aanbieden die de cliënten uit de gere
formeerde gemeenten willen'. Een fusie is
voor Siloah dan ook niet aan de orde.
Grootschaligheid hoeft niet.
Lobby
Hoekman is min of meer toevallig bij het
waterschap terecht gekomen. Hij was raadslid
voor de SGP in Borsele. Vanuit die politieke
partij is men in 1994 begonnen met een geza
menlijke kandidaatstelling voor de water
schapsverkiezingen. Voor het eerst heeft toen
een politieke organisatie min of meer grip op
de voorgedragen kandidaten proberen te
krijgen. Hij stelde zich kandidaat voor het
waterschap Noord- en Zuid-Beveland en werd
inderdaad gekozen. Overigens relativeert
Hoekman die SGP-lobby enigszins. 'Daarvoor
had het CDA een forse greep op de water
schapswereld', zegt hij, 'daar wilde de SGP bij
komen. Wij waren dus niet zo uniek'. Heeft
hij nu het idee dat de inhoudelijke inbreng
vanuit zijn achtergrond groot is? 'Nee', zegt
Hoekman heel eerlijk, 'het waterschap is zo'n
praktische organisatie dat principiële discus
sies zelden aan de orde zijn'. Hij zou er niet
eens gelukkig mee zijn als de politieke
inbreng binnen de waterschapswereld groter
wordt. Juist de doelgerichtheid van het prak
tische werk vindt hij zo goed. Dat werkt effi
ciënt en snel. Toch voorziet hij dat belangen
groeperingen en politieke partijen steeds
meer zeggenschap proberen te krijgen in de
waterschapswereld, want meer macht lokt nu
eenmaal altijd. Daar kun je niet omheen.
Geld als middel
Hoekman ziet zijn aandachtsveld als gezwore
ne zuiver als faciliterend voor de hele organi
satie, niet als de sleutelpositie. Geld speelt
een centrale rol, maar het is slechts een mid
del, geen doel. Cruciaal zijn de kwaliteits- en
kwantiteitskwesties binnen het waterschap.
Hoekman: 'Het is aardig dat ik met mijn werk
drie zo geheel verschillende soorten bedrijfs
voeringen meemaak: de zakelijke bedrijfs-
kant van de accountancy waar winstmaximali
satie het uitgangspunt is, de welzijnswereld
van de gehandicaptenzorg, waar geld alleen
een middel is om zoveel mogelijk mensen te
helpen met het beschikbare budget. Het
waterschap zit daar tussenin: de gestelde
doelen staan centraal, maar de kostenbeheer
sing speelt een grote rol. Met zo matig moge
lijke belastingen moetje zoveel mogelijk
werk uitvoeren. Dus: het hoogste rendement
tegen de laagste kosten. Dat is een erezaak
voor mij. Ik zal alles proberen om de kosten
zo laag mogelijk te houden'.
Samen sterk
Mede daarom pleit Hoekman vurig voor een
vergaande samenwerking met bijvoorbeeld
de verschillende gemeenten in Zeeland of
eventueel met bedrijven. 'Op vele gebieden
kunnen wij samenwerken, denk bijvoorbeeld
aan onderwerpen als de belastingen, riolerin
gen, waterzuivering of cartografie. Waarom
moeten wij het wiel alleen draaiend houden?
Samenwerking is een sleutelwoord in de kos
tenbeheersing'. Wat betreft de samenwer
king met de gemeenten op het gebied van
belastingen ligt er nog een wereld te winnen.
'Waarom moeten wij alleen het wiel
draaiend houden? Samenwerking is een
sleutelwoord in de kostenbeheersing'.
Hoekman is overtuigd van het nut en de
noodzaak, maar heeft er begrip voor dat
sommige gemeenten nog niet durven door
te pakken. 'Zulke ingrijpende zaken hebben
toch tijd nodig. Het gevoel van autonomie
speelt hierin een rol. Gemeenten zijn bang
om hun zaakjes uit handen te geven'. Hij
denkt dat er een heel simpele en praktische
weg is om uiteindelijk de gemeenten te over
tuigen van de voordelen van samenwerking:
Toon de voordelen aan, laat zien dat het
goedkoper is. Pas uit eigenbelang zullen ze
komen. Maar Hoekman weet zeker dat het
concept zal werken. Door de schaalvergroting
kun je nu eenmaal veel efficiënter werken en
heb je een veel grotere know-how.
september 1999
15
tniaterwerker
