Groen is emotie. Dat is in de samen
leving goed te merken zodra er
bomen of struiken gekapt worden.
Het waterschap heeft daarom beslo
ten voorlopig een pas op de plaats
te maken en het groenbeleid eens
goed onder de loep te nemen. Wat
maakt die relatie tussen bomen en
mensen toch zo bijzonder? We vroe
gen het aan Peter Fraanje, voorzitter
van de Stichting Tuin van Zeeland en
mede-auteur van het boek Bomen
en Mensen. De stichting zet zich in
voor het behoud van het natuur
schoon op Walcheren.
"Fietsen in een lucht die
zwaar is van de geur van
meidoorns, is ieder voorjaar
weer een sensatie"
den. Dat kan dan behoorlijk confron
terend zijn voor mensen. Bomen zijn
voor mensen ook bakens in de ruim
te die te herkennen zijn in het land
schap. Een grenslinde kun je al van
verre zien staan. Op Walcheren zijn
de groene 'tunnelweggetjes' met
aan weerszijden bomenrijen en mei
doornhagen herkenbare bakens."
Heerlijk ruisen
"Bomen spreken al je zintuigen aan,
of je het nu hebt over geur, gevoel,
smaak, gehoor of zicht. Het landschap
ziet er ieder seizoen en misschien
zelfs wel elke dag, weer anders uit.
Langs de Postweg richting Lewedorp
bijvoorbeeld staan nog enkele prach
tige iepen. Als ik die fijn betakte
bomen in de winter zie staan, is dat
voor mij op en top melancholie. Of
wat dacht je van de abeel? Die heeft
Fraanje steekt meteen van wal: "Ik
vind 'groen' een veel te abstract
woord, echt zo'n tekentafelwoord.
Je zou het dan ook over gras kunnen
hebben of voor mijn part kunstgras,
maar als je het hebt over bomen en
struiken dan gaat het leven."
Enthousiast vervolgt hij: "Bomen zijn
levende wezens. Bomen zijn voor
mensen bakens in de tijd en in de
ruimte. Je groeit op samen met de
bomen in je buurt. Je vindt het
eigenlijk vanzelfsprekend dat ze er
zijn, tot het moment dat iemand
besluit dat ze gekapt moeten wor-
