Paul en Menno de Nooijer hebben het kunstwerk voor het nieuwe waterschaps kantoor ontworpen. IMaar wie zijn deze kunstenaars en wat beweegt hen? In hun statige huis aan de Vlissingsestraat in Middelburg spraken we met hen over hun band met Zeeland, de keuze tussen commer cieel of doen wat je hart je ingeeft en hoe zij gefascineerd raak ten door het werk van het waterschap. iY' "Toen we op pad gingen met de kantonniers, zagen we pas echt wat het waterschapswerk allemaal inhoudt." zaten we rond de tafel met Duran Duran. Ze wilden allemaal dat we een clip voor hen maakten. Maar dat was toch niet wat we wilden. We zijn kun stenaars en geen commercieel bedrijf. Puur commercieel gezien hadden we op dat moment natuurlijk een andere keuze moeten maken. Maar geld is voor ons niet belangrijk. Het leek leuk maar het draaide op niks uit. Voor dat soort dingen zijn we absoluut niet commercieel genoeg." Verlaten plekken Paul en Menno zijn momenteel druk in de weer met het kunstwerk voor het nieuwe kantoor. Bijkomend voor deel is dat ze dat vooral buiten doen. Menno: "Ik voel me het prettigst als ik in het waterwingebied bij Oost- kapelle ben. Geen prikkeldraad langs de paadjes, maar gewoon vrij kunnen lopen. Dat maakt de opdracht voor het waterschap ook zo leuk, je moet steeds naar buiten. Wat ook heel leuk is, is dat kantonniers van het water schap ons hebben meegenomen naar allerlei plekken waar het waterschap iets doet en die markant zijn voor het waterschap. We hebben dingen gezien die je eigenlijk nooit ziet. Je komt op totaal verlaten plekken waar het waterschap dan nog iets blijkt te doen ook!" Geen waterschap Paul: "Ik denk dat voor veel Zeeuwen geldt dat ze er eigenlijk geen idee van hebben wat het waterschap allemaal doet. Op het moment dat wij op pad gingen met de kanton niers, zagen we wat het waterschaps werk allemaal inhoudt. We zijn heel Walcheren rondgereden en dan besef je het pas. Er wordt echt heel veel gedaan, snoeien, het onderhoud van de zeewering, het zorgen voor veilige wegen... We maken dat nu van dicht bij mee, terwijl je daarvoor alleen maar dacht aan de rioolwaterzuive ring en het wegpompen van water uit de sloot als het eens flink had gere gend. En het is natuurlijk ook zo dat zo lang je het goed doet, je niemand hoort. Als je twee dagen zonder gas zit, zoals twee jaar terug het geval was in Middelburg, voel je pas hoe het is om geen gas te hebben, maar je voelt nooit wat het is om geen waterschap te hebben!"

Tijdschriftenbank Zeeland

Scheldestromen/de Waterwerker | 2004 | | pagina 13