ohanden
i
sanering rioolsloot Middelburg-Veere
Naarmate we dichter bij de voormalige
rioolsloot komen, wordt de laag modder
op de rijplaten hoger. Als we om de bocht
komen, zien we gelukkig een plekje waar
we de auto kunnen neerzetten. Gauw
trekken we onze rubberlaarzen aan.
"Deze behoorde tot de
drie meest vervuilde."
Als we uitstappen zien we in de verte een
kraan. Hij schept bagger uit de sloot in de
vrachtwagen die geduldig staat te wachten.
Nog verder weg wordt gewerkt aan een van
de twee heulen. Een heul is een doorgang
voor water door een dam; het is de gemetsel
de voorloper van de betonnen duikers die
tegenwoordig worden gebruikt.
Beleidsmedewerker Lidwien Willemse is niet
te houden: "Zullen we daar even gaan kijken?
Ik heb zo mijn best gedaan om daar subsidie
voor te krijgen."
In de regen en dwars door de modder lopen
we langs de sloot. Zodra we de kraan en de
vrachtwagen gepasseerd zijn, zien we hoe
nodig het is. De sloot staat bijna tot aan de
rand vol met vieze drab. Lidwien: "Aan deze
sloot is 40 jaar niks gebeurd. In 1960 heeft
de gemeente Middelburg hem voor het
laatst opgeknapt."
De sloot was eigenlijk een beetje in de
vergetelheid geraakt. Het deel waar we nu
lopen ligt ook echt in de 'middle of nowhere'.
Het is een natuurgebied zonder paden of
andere toegangswegen voor mensen. "Echt
een gebied voor vogels", vertelt Lidwien.
In de jaren '90 bracht het waterschap water
lopen in kaart waar ernstige vervuiling werd
vermoed. Toen kwam ook deze in het vizier.
"Van de plekken die we in kaart brachten,
behoorde deze tot de drie meest vervuilde.
We hebben toen in twee jaar de Veste in
Goes en de Binnengracht in Middelburg
aangepakt. Daarna veranderde de subsidie
regeling en nu kunnen we nog maar eens in
de vijf jaar geld krijgen voor dit soort projec
ten. Het saneren van de rioolsloot is zo'n
omvangrijke klus dat we het bedrag tot en
met 2009 bijna helemaal opmaken. Voor het
herstellen van de twee heulen is apart
subsidie aangevraagd."
De wind giert ons om de oren en de inkt op
mijn kladblok loopt uit door de regen. Ik heb
het opgegeven om aantekeningen te maken.
We naderen de heul. Twee mannen staan in
de gedempte waterloop. Een oranje stuk
plastic is over de metselwerkzaamheden
gespannen om hen tenminste een beetje
tegen de regen te beschermen.
Met de wind in ons gezicht en enorme klom
pen klei aan de laarzen, keren we even later
terug. We ruiken nu ook de baggerspecie.
Lidwien legt uit dat de vervuilde bagger naar
de Slufter op de Maasvlakte wordt gebracht.
"In Zeeland is onvoldoende ruimte om deze
verontreinigde bagger goed kwijt te kunnen."
Terug bij de auto maken we ons eventjes
meer zorgen over de 'bagger' rond de auto
en slaken dan ook een opgeluchte zucht als
we zonder problemen weer op de normale
weg terechtkomen.
