Twee redacteuren vierden vakantie in eigen
provincie. De één luxe in een slaapstrandhuisje,
de ander kampeerde back to basic. Ondanks dat
ze niet exact in dezelfde week gingen, hielden ze
elkaar op de hoogte...
11.00 uur
Kamperen bij Twistvliet heeft
zo zijn voordelen, ruime plekken en
vrij uitzicht. We hebben zeker 150 m2
tot onze beschikking. Is wel even wat
anders dan jouw slaaphuisje waar je
je kont nauwelijks kunt keren. Maar,
eerlijk is eerlijk, er zijn ook nadelen.
Alle clichés blijken te kloppen: ik
moet met mijn wc-rol onder de arm
naar de wc, er is alleen koud water
en de haspel blijkt niet te passen in
de aansluiting voor de elektriciteit.
Na wat gegoochel met tentstokken en
buiten- en binnententen is het ons
na een paar uur gelukt een basis
kamp te maken waar menig bergbe
klimmer jaloers op zou zijn. Hoe is
dat bij jou? Jij zit al lang in de zon
zeker?
13.00 uur
De meegebrachte broodjes zijn in
middels aardig opgewarmd. De melk
is eerder lauw dan koud. Maar aan
onze gezellige picknicktafel smaakt
de lunch ons best. En dankzij
de vriendelijke medewerkers van
Twistvliet hebben we inmiddels een
verlengstuk voor de elektriciteit. Ik
geef toe, het is niet helemaal back
to basic maar een koelkast voor de
melk en een koud wijntje voor van
avond is toch wel fijn.
14.00 uur
Waai je nog niet van je terrasje af?
Ik leg mijn handdoek neer achter de
beschutte duinen van De Banjaard.
Bij de lokale strandtent haal ik
samen met de kinderen een ijsje.
"Alles zusammen?", is het eerste wat
ze me vragen. Het is dus waar wat
Blof zingt: 'waar een ieder onbewust
in het Duits wordt aangesproken'.
Dat voelt wel heel erg toerist in eigen
Zeeland. We genieten van zwemmen
in enorme golven met op de achter
grond de Oosterscheldekering. Kan
het Zeeuwser? We besluiten hier ook
maar te eten, hoeven we tenminste
niet met ons afwasteiltje naar het
washok op de camping. Heb jij eigen
lijk warm water daar?
20.00 uur
En nu eerst een lekker bakje koffie.
Thuis zo gepiept maar op de cam
ping moetje engelengeduld hebben.
Onze brander waait steeds uit, er zit
te weinig gas in de fles en we hebben
koud water in de ketel. Geen ga
rantie voor succes. Tot een van ons
bedenkt een gasfornuis te hebben
gezien bij het washok. Dus, ketel en
thermosfles mee. Met dank aan een
vriendelijke medekampeerder die ons
een lucifer schenkt, zitten we na drie
kwartier eindelijk aan een hete kop
koffie. En jij? Zit jij al aan de high
tea?
22.30 uur
Het begint fris te worden en de kin
deren kunnen niet slapen van ons
geklets. Dan ook maar naar bed.
Eerst nog een tripje naar het toilet
gebouw waar het inmiddels pikke
donker is. Daar gaan we vannacht
dus niet naar toe. Als ik in mijn
slaapzak lig, zegt mijn ene dochter:
"Ik wil nooit meer kamperen!" Die
moet duidelijk wennen aan back to
basic. Na een kwartier merk ik al dat
ik mijn luchtbed niet hard genoeg
opgepompt heb. Dat belooft een fijne
20
door Sandra Minneboo en Linda van Dijke
