Bladeren vallen van de bomen. Kleuren het
asfalt roodbruin. Samen met het oranje van
de ondergaande zon mengen de tinten tot een
geheel. Herfst en aarde; nu onlosmakelijk
met elkaar verbonden. Alles past bij elkaar.
Natuurlijk op elkaar afgestemd.
Een polderweg, hooguit ingereden door een
aanwonende, postbode of krantenjongen.
Staan er voor hen deze borden? Natuurlijk
niet. Staan er voor iedereen. Bord
doodlopende weg is nog logisch; keren op de
weg is ook nogal wat. Maar dan ook nog eens
een bord 60-kilometerzone. En zie ik daar
niet een hert dat wil oversteken?
ZONE
Rudy Visser is waterschapsfotograaf
