in de steigers
een voor een op. Er zit weinig in dit
keer - slechts zeven stuks - maar
wel met een gewicht van negen kilo.
Niels vindt het mooi om te zien en
helpt een handje bij de 'vrijlating'.
Kooistra: "Ze kunnen op weg naar
de paaigebieden, waar ze zeker een
miljoen eitjes per paling leggen.
Volgens de meeste onderzoeken
bevinden de paaigebieden zich in
de Sargassozee in de Bermudadrie
hoek. Een reis van 4.000 kilometer.
Maar daar zijn nog veel mysteries
rond hoor!"
Potdicht
De route gaat verder richting Axel.
Ondertussen gaat het gesprek op
de achterbank over de visstand
in Zeeuws-Vlaanderen. Niels: "Ik
merk dat er vooral veel karper zit en
weinig baars en blankvoorn. Op va
kantie heb ik in Friesland gevist en
daar zaten echt veel meer soorten.
Marius kan dit verklaren: "Je ziet
dat er in Zeeland heel veel - terecht
- geïnvesteerd is in veiligheid na
de ramp van '53. Daardoor zit ons
gebied potdicht. In Friesland hebben
ze nog veel sluisjes waar vis zo in en
uit kan zwemmen. Daarnaast heb
ben we in ons gebied te maken met
behoorlijke schommelingen in het
zoutgehalte. In periodes van droogte
kan het zoutgehalte stijgen, waar
door de visstand verandert. De kar
per is een van de soorten die goed
tegen deze schommelingen kan."
Sjoelbak met kamers
Aangekomen bij de Axelsche Kreek
toont Marius zo goed en zo kwaad
de vispassage bij de stuw. Hangend
over de rand: "Het peilverschil is
hier te groot om te overbruggen
voor vissen. Daarom hebben we een
vispassage aangelegd met twintig
kamers." Net onder het waterop
pervlak zien we een soort sjoelbak
met vakken, de kamers. "De vissen
klimmen in iedere kamer een stukje
zonder dat ze het echt merken. De
grootte van de openingen tussen de
kamers bepaalt de weerstand die de
vissen ondervinden."
Grootste kick
In de autorit naar het waterschaps
kantoor in Terneuzen spuit Niels
zijn laatste vragen. Of we iets doen
met aalscholverpredatie bijvoorbeeld
(nee) en of we wat meer rekening
kunnen houden met het plaatsen
van muskusrattenkooien in on
diep water (ja). Ook Niels' grootste
kick komt aan bod. Het vissen op
meerval. "Die zijn sterk en kun
nen ontzettend lang worden, wel
twee meter." Marius tipt hem: "Bij
de Kempervennen van Center Pares
kun je snorkelen met een meerval
van 2,5 meter..."
18
Waterdunen bestaat uit drie
onderdelen: de kustversterking,
de bouw van een getijdenduiker
en (door Provincie Zeeland) de
aanleg van 300 hectare natuur- en
recreatiegebied. Dick Varkevisser is
werkvoorbereider en toezichthouder
bij de kustversterking. "Normaal
maak je duinen met zand. Maar
in het achterliggende gebied, wat
straks natuur- en recreatiegebied
wordt, komt veel grond vrij. Het
nieuwe duin wordt voor het grootste
gedeelte opgebouwd uit deze grond.
Je praat over een ontzettende grote
hoeveelheid grond en klei, circa 1
miljoen kuub. De duinen worden
afgedekt met anderhalve meter zand.
Dit zand wordt gewonnen op de
Noordzee, 570.000 kuub. Schepen
spuiten het zand op het strand
waar het wordt opgeslagen en per
as het gebied in gaat. Later worden
de duinen ingeplant met helm. Ook
gaan we duinpannen aanleggen met
een speciaal grondmengsel, zodat
de grond geschikt is om er in de
toekomst met auto's en caravans
overheen te rijden. Dat is uniek.
In die duinpannen komt namelijk
straks een duincamping. Het is een
heel groot project, maar complex is
de uitvoering van de kustversterking
zelf niet."
Dick vertelt over zijn rol: "Als
werkvoorbereider heb ik de
raming samen met de tekenaar
voorbereid. Als toezichthouder ben
ik de contactpersoon richting de
aannemer. Mijn taak is controleren
of het werk volgens de eisen wordt
uitgevoerd. Het leuke en unieke aan
dit project is het samenwerken met
verschillende opdrachtgevers en
aannemers in hetzelfde gebied. Dat
vraagt veel afstemming." i
19
Links: de fuik wordt opgehaald door
de beroepsvisser. Niels helpt een
handje.
Linksonder: de paling wordt aan de
andere kant van de dijk uitgezet.
Tussen Breskens en Groede
Projectkosten: 32.000.000
1 miljoen m3 grond
570.000 m3 zand
Uitvoering tot december 2015
Breskens-Groede
