w
in de steigers
de samenstelling van het slib moet zo
veel mogelijk hetzelfde zijn", vertelt
Marcel.
Wanneer alles in orde is, rijdt de
kieptrailer verder naar de lossluis van
de slibbunker. Als we de slibbunker
binnenkomen, gooit de kieptrailer
net zijn bak leeg. De geur komt
ons tegemoet. "De eerste deur gaat
dicht wanneer de wagen in de sluis
staat, dan pas gaat de deur naar
de slibbunker open. De geur kan
dus niet naar buiten en in de sluis
zuigen we de lucht af', legt Marcel
uit. "We ontvangen per week ongeveer
8 miljoen kilo slib. Dat verwerken
we ongeveer binnen een week, maar
het verbranden zelf duurt maar
een paar seconden. De rest van de
verwerkingstijd gebruiken we om het
slib te drogen en te mengen zodat we
een homogene massa hebben bij de
verbranding."
Witte rook
In de controlekamer is de avondploeg
met hun shift begonnen, ze drinken
op hun gemak een kop koffie. "Ik heb
het liefst dat het zo rustig is want
dat betekent dat alles goed verloopt",
vertelt Marcel. Er staan verschillende
beeldschermen en er branden overal
lampjes. Marcel staat stil bij een groot
scherm waarop het hele proces stap
voor stap zichtbaar is. "Zoals je ziet
hebben we vier verbrandingslijnen.
Vanuit de opslag gaat het slib naar
een droger, het bestaat dan nog
voor 76% uit water. Als het uit de
droger komt, bestaat het slib uit
nog maar 60% water ofwel 40%
droge stof. Daarna wordt het slib in
een werveloven 'autark' verbrand,
dat wil zeggen zonder dat daarvoor
nog gas nodig is. Dat gebeurt door
bij een temperatuur van ruim 850
graden Celsius, lucht door de oven te
blazen met op de bodem 120.000 kilo
zand. De zandmassa gaat daardoor
wervelen (fluïdiseren)valt uit elkaar
en verbrandt.
Tot slot gaan de rookgassen naar de
reiniging waar achtereenvolgens met
een elektrofilter, natte wassing en een
doekenfilter de lucht schoon genoeg
is om via de schoorsteen naar buiten
te laten. Een deel van de gereinigde
rookgassen gaat naar de buren, die
gebruiken het als grondstof voor het
wit maken van papier."
18
In 1988 is de keersluis van de
jachthaven, gelegen tussen het
Arsenaal en de Boulevard, voor
de laatste keer gereviseerd. "De
elektrische installatie wordt in
fasen volledig vernieuwd", vertelt
projectleider Ronald de Feijter.
"De keersluis is nu nog
relaisgestuurd, maar wordt straks
volledig computergestuurd. De sluis
kunnen we dan op afstand zien via
de centrale hoofdpost. Daar houden
we ook de poldergemalen en de
geautomatiseerde stuwen in de gaten."
Aan de buitenkant van de keersluis
is niet veel te zien van alle
veranderingen. Ronald: "Alleen de
bedieningslessenaar op de sluis en
de seinlichten van de haven zijn
duidelijk zichtbare aanpassingen.
De technische aanpassingen
gebeuren in de ondergrondse ruimtes
aan beide zijden van de sluis. In
deze ruimtes staan tien schakel
en besturingskasten die allemaal
stap voor stap worden vervangen.
Er komen zes nieuwe besturings
kasten voor in de plaats omdat een
heleboel relais wordt vervangen door
één PLC (computer) systeem. Ook
alle meterslange kabels in de sluizen
worden vervangen.
De deuren worden bediend door het
waterschap maar ook het onderhoud
en beheer van de sluis ligt bij het
waterschap. De havenmeester
hoeft tijdens het toeristenseizoen
alleen de loopbruggen op de sluis te
bedienen. We maken gebruik van
het stormseizoen om dit werk uit te
voeren. De sluisdeuren zijn tot 1 april
gesloten en dat maakt vervanging een
stuk makkelijker. In januari is het
werk klaar en kan de sluis er weer
twintig jaar tegen."
Links: Opslagsilo's voor hulp- en
reststoffen van de verbranding.
Linksonder: De oven waar het slib
wordt verbrand.
Rechtsonder: Diny de Putter
en directeur Marcel Lefferts.
Scheldestromen winter 2014
Vervangen elektrische installatie
Aannemer: Istimewa Elektro
Kosten project: 250.000,-
Nieuwe kabels: 150 stuks met een
totale lengte van 1,5 kilometer
Nieuwe schakelaars: 50
Lengte draden nieuwe
besturingskasten: 1 kilometer
Aantal motoren die de deuren
en bruggen aandrijven: 14
Uitvoering: oktober 2014-
januari 2015
Vlissingen
Scheldestromen winter 2014
