Slechts 10% van de scheepsvaartbemanning is vrouw. Barbara Francke (42) uit Aagtekerke is er één van. Als kapitein op een kustvaarder vaart ze heel Europa rond. "Zeg, ik kan zeker wè Zeeuws tegen julder proaten?" "Ik wist niet wat ik wilde worden. Na de mavo en havo zag ik een advertentie van de Rabobank in Domburg voor werken en leren. Dat leek me wel wat. Ik heb er veel geleerd, maar wist na die twee jaar ook dat ik ab-so-luut geen kantoorbaan ambieerde. Van 8 tot 5 werken, maar 2 dagen vrij en dan ook nog je huishouden moeten doen?!" Wegdromen Dat heeft ze inmiddels wel anders geregeld. Ze ging op haar twintigste naar de Zeevaartschool. "Ik zag al die schepen langsvaren als ik in ons strandkot zat en vroeg me af waar ze naartoe gingen." Het is het avontuur en de romantiek die haar lieten wegdromen naar een carrière op het water. Maar het bleef niet bij een droom of een verhaal uit De scheepsjongens van Bontekoe. Ze maakte het waarheid. "M'n stage begon in het stukgoed. Dan vervoer je alles behalve vloeistoffen of gassen. Granietblokken, papierrollen, staalrollen. Op dit soort schepen heb je één, twee of drie ruimen. Zie het als een schoenendoos, een grote diepe bak. Later heb ik op chemicaliëntankers gevaren." Een kleintje Nu vaart ze alweer vijf jaar op de Helenic, een coaster van 90 meter lang. "Een kleintje dus. Met één groot ruim, maar er kunnen wel graanschotten in. We varen korte afstanden, alleen in Europa. Zeg maar, grofweg van Rusland naar Ierland en van Noorwegen naar Portugal. Op m'n vorige vracht had ik steentjes uit Spanje mee voor een tuincentrum hier. Nu hebben we suikerbietenpulp uit Rusland mee." Sfeerbeheer Ze werkt zes weken op, zes weken af. "We hebben een Nederlandse stuurman, Russische machinist en Indonesische kok en matrozen. Als kapitein vertegenwoordig ik de rederij, doe de communicatie met de autoriteiten, loop samen met de stuurman de wachten en ik zie het ook als mijn taak om voor het sfeerbeheer te zorgen. Ik ben enorm van het communiceren, probeer een open sfeer te creëren waarin ruimte is voor eigen initiatieven. Je vaart tenslotte met z'n allen. Als ik merk dat iemand niet zo lekker in z'n vel zit, ga ik meestal even een praatje maken." Of ze me accepteren als vrouw? Nou, er is niet zo veel keus. Ze moeten het met me doen." Avontuur Terug naar het avontuur en de romantiek. Is het er echt? Barbara: "Avontuur genoeg! Soms zelfs veel te veel. Ik weet nog dat ik derde stuurman was en we in een storm door Linda van Dijke Scheldestromen lente 2019 Scheldestromen lente 2019

Tijdschriftenbank Zeeland

Scheldestromen/de Waterwerker | 2019 | | pagina 11