if die t wel leuk vindt met een klein meisje -ran een paar jaar op de arm vereeuwigd te worden. Is de operatie afgelopen, dan lopen ze .met uit gestoken hand naar de vreemde foto-maniak» En in hun zange rig dialect gaan ze Engels spreken:"money", het enige Engel se woord dat es kennen. Koeder heeft het soms al gebracht tot "money for baby", Voldoende om begrepen te worden. Van èe een gaan ze naar de ander. Als ze *s avonds sast de doodoppe kinderen thuis komen en de grote zak onder hear lange wijde rokken ledigen, ie er financiële blijdschap in de kleins visserswoningen, want meestal is de "verdien ste" groot. De politie heeft wel geprobeerd dit moderne bede len tegen te gaan, hoewel er weinig aan te doen scheen, la ten we ook aiet vergeten, dat de Engelsman blij was met dit foto-objsot en er met plezier zijn pennies voor geven wild© ala hij een aardig Zeeuws plaatje mee naar huis kou nemen. Sen vooroorlogs tafereeltje, dat verdwenen 1®» Trouwen©.,, waar moet je nu die kleine humaels-in-klederdracht vandaan, halen? 1t Zijn allemaal dames en heren geworden, in niets te onderscheiden van de vreemde toeristen die ze ©ens fotografeerden N A S CHHX FTdo o r vli Het bovenstaande moge waar zijn; er is nog een an der® kant aan te wijzen. Toeristisch gezien dreef de donder- dagmarkt van Middelburg op de klederdrachten. Het was ook in de jaren dertig een prachtige belevenis, elke donderdag al die fleurige "bezinnen" met de veel somberder hoerendracht. De Arnemnidenaars stonden toen in 't algemeen als wel. wat al te vrijmoedig bekend. Het waren immers geen boe ren, maar vissers,Ze waren anstrantmaar ze waren ook ijve rig, Tot ver in zuidelijk Nederland gingen de spoorleurders elke dag met de viskorf het land in, om van het verdiende geld te kunnen leven. Dat was in die tijd hard nodig» want vooral de garaalenvissersgezinnen hadden het toen arm. Met garnalenpellenna hst binnenkomen van de vangsten tot des avonds laat, door het hel© gezin inclusief de zeer klei ne kinderen, visventen, zeekraal snijden, werkvrouw spelen, en dan "uut laten trekken" op de weekmarkt, moest da kost worden gehaald» Was het een wonder dat sommigen uit Arnemui- den deze inkomstenbron van gemak gingen aanboren?

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1972 | | pagina 17