- 18 - veel te wijde sn verfomfaaide pantalon op gewenste hoogte werd gehouden door een pluizig stuk touw. Zijn stem sprak een plat Middelburgs dialect, maar zijn geoefend oog be zat de scherpte van een havik en in zijn kunstzinnig en waakzaam brein zetelde hst vermogen om zelfs de kleinste keramische scherf met 'feilloze zekerheid te determineren, In augustus 1962 stierf hij op 82-jarige leeftijd in de beklemmende eenzaamheid van een der kamers van het Mid delburgs ziekenhuis. Zijn dood maakte een einde aan een zeer merkwaardig leven,- dat de vreemde gespletenheid in zich droeg van straatarme rijkdom en schatrijke*armoe kant ".Villem Bal bezat de Spartaanse discipline om zelfs de meest eenvoudige levensgenoegens te offeren op het al taar van een heilig ideaal, zijn antiekverzameling. Zo kon het gebeuren dat hij op een verkoping plotseling voor een hoop lompen bleef staan en uit de waardeloze vodden een hoed opdiepte om deze tenslotte na een aan dachtige vergelijking te verwisselen met zijn eigen hoofd deksel Maar een ogenblik later riep deze zelfde man toen de- prijs van een porseleinen schaaltje tot driehonderd gul den opliep ineens? ':Tk bied" duizend gulden en dan is het nog te weinig! 11 Be bieders vei"stomden en Bal kon zijn schaaltje aan zijn collectie toevoegen. Willem Bal was antiquair, maar zijn antiquairschap was geen middel, maar doel. Hij verkocht geen antiek om van de winst een barokke villa, een strak gestijlde auto of een luxueuze motorboot te kopen, maar om zijn verzameling te verrijken. Als hij om een gulden vocht, was dit geen daad van materialisme, naar een van idealisme, want zijn ver zameling bezat voor hem grote geestelijke waarden. Be twee huizen aan de Kromme ïïaele werden aanvankelijk bewoond door Bals vader die er een bakkerszaak en antiek handel dreef. Zo legde vader Bal dé eerste grondslagen voor de kunstkennis en de verzameling van de later beroemd geworden zoon. Vader Bal gaf zijn zoon ook een technische vorming, maar

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1973 | | pagina 18