- 20 - bloed voelde kloppen. Want een grote, zware kettinghond deed iets wat in deze tijd zich zelfs geen vorst kan per mitteren. Iiij vrat met smaak zijn slobberig maal uit het stralende wonder van een grote Chinese polychrome scho tel; een exemplaar dat tegenwoordig op de antiekbeurs met duizenden guldens moet worden betaald. Bal trof onmiddellijk zijn maatregelen en ging naar het dorp, van waaruit hij met een wit emaille etensbak terug keerde, die versierd was met een blauw randje. Ha een korte onderhandeling met de eigenaar van de hond kwam de ruil tot stand en Bal sleepte zijn porselei nen prooi triomfantelijk mee naar zijn hol aan de Kromme v/e el e Toen men Bal, die een zeer eigen humor bezat, later vroeg of hij de boer niet wat extra's had kunnen geven, zei hij laconiek dat zulk een verbijsterend gebrek aan eer bied voor het schone onmogelijk beloond kon worden. Niet altijd echter ging de verovering van een aanwinst zo gemakkelijk: vaak was veel vakkennis vereist. Bit gebeurde b.v. op een winteravond toen Bal, vermoeid van een veiling, uit een van onze grote steden naar de trein naar Zeeland terugkeerde. Op weg naar het station bekeek hij nog even vluchtig de verlichte etalage van een collega. Plotseling viel zijn oog op drie ogenschijnlijk eendere porseleinen knobbelflesjes. Langzaam vernaxiwde zich zijn blik en na een aandachtige bestudering der blauwe objec ten, waarbij hem enige haast onzichtbare verschillen op vielen, belde hij bij zijn collega aan en informeerde naar de prijs der flesjes. De antiquair noemde een betrekkelijk laag bedrag en merkte daarbij op dat de knobbelvaasjes geen grote kunst waarde vertegenwoordigden. '•Dat zie ik, dat zie ik", zei Bal haastig, "geeft u het meest linkse vaasje dan maar". Bal betaalde en vertrok. Hij werd uitgelaten door de antiquair die zijn slecht gekle de provinciaalse collega glimlachend nakeek. In de trein naar Middelburg bekeek de provinciaal nog eens nauwkeurig zijn nieuwe aanwinst en hij lachte ook.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1973 | | pagina 20