niet op prijs te stellen. Het bestuur heeft dit verzoek moeten eerbiedigen,
maar heeft mevrouw Van Leeuwen, voor het vele alleen zitten als haar man
voor de Kring weg was, een bloemstuk laten bezorgen.
Daar het intussen al half tien geworden is, wordt besloten het vertonen van
dia's van leden uit te stellen tot later, waarna de heer J.L. Van Leeuwen voor
de laatste maal als voorzitter van ZIJN Heemkundige Kring de vergadering
sluit.
INLEIDING VAN DE VOORZITTER OP DE JAARVERGADERING VAN 20-3-'75
De Heemkundige Kring heeft weer een vruchtbaar jaar achter de rug. Een
grote kern van leden met huisgenoten bezoekt regelmatig de excursies en le
zingen. Er is een eigen sfeer ontstaan en de bijeenkomsten worden gekenmerkt
door een wat men noemt keurig ingesteld zijn. Alles verloopt rustig, ordelijk
en prettig; de deelnemers zijn gewoonlijk zeer tevreden met hetgeen geboden
wordt. Zelden bereiken het bestuur kritiek of wensen. De vereniging is zich
aan het consolideren, zou men kunnen zeggen.
Of dit een goede ontwikkeling is mag als vraag wel eens gesteld worden. Een
groot deel van de toegetreden leden hebben ware belangstelling voor ons woon
gebied Walcheren. Maar de autochtone bevolking van Walcheren, de boeren
stand, treedt maar zeer ten dele toe als lid. Het ware te wensen, dat deze
met Walcheren zo nauw verbonden groep de arbeid van de Heemkundige Kring
waardeert. In het begin zagen wij mensen van Walcheren in hoerendracht ver
schijnen, doch het is nu al voorbij. Zoiets is toch een soort graadmeter voor
het aanslaan van de Heemkundige Kring, want het is steeds op de eerste plaats
de bedoeling geweest de nieuwe vereniging toegankelijk te maken voor de echte
Walcherse mensen. Mensen uit de dorpsgemeenschappen, mensen uit ver
schillende beroepen, mensen met een eenvoudige ontwikkeling, kortom, een
ieder moest zich thuis kunnen voelen in de Heemkundige Kring Walcheren.
Voorkomen dient te worden dat de Heemkundige Kring een min of meer elitair
karakter gaat krijgen, althans naar mijn persoonlijke mening. Ik heb dan ook
voortdurend getracht de leden van de dorpen op hun gemak te stellen, vooral
hen tegemoet te treden, al kan dit bij de verscheidenheid van denken en hande
len in onze zo ingewikkelde maatschappelijke verhoudingen, bij alle verschillen
van zienswijzen, zeker op Walcheren, niet in alle opzichten bevredigend be
reikt worden. De stedelingen, vooral die uit de meer materialistische plaat
sen hébben nu eenmaal andere opvattingen over de terreinen des levens dan
die van welke andere dorpsgemeenschap op Walcheren ook.
En ook de historie van ons eiland, een flink deel van ons werkterrein als
Heemkundige Kring, spreekt niet eenieder even sterk aan. Het hedendaagse
wordt echter niet vergeten, de lezingen en excursies leren dat voldoende.
Er is echter onmiskenbaar een hang naar het oude tegenwoordig, naar het
mooie, het stijlvolle, maar dikwijls is ft ook het kostbare wat aanspreekt.
Veelal wordt bij het oude, het antieke de prijs er bij genoemd, en zoiets bein-
vloedt dan de stemming. Bij de massa bestaat er dikwijls een onvoldoende
stijlkennis; men is zich daarnaast ongeweten bewust van eigen onvermogen
bij te dragen aan oorspronkelijke zaken. Er zijn natuurlijk nog wel oorspronke
lijke geesten, maar het kaf lijkt het koren te overheersen. Vandaar onze bewon
dering voor de boerensieraden. Deze kunnen nauwelijks nog nagemaakt worden.
En ze zijn o zo duur. Soms lijkt dè.t het belangrijkste
Het zou me overigens niet zo moeilijk vallen de Heemkundige Kring uit te brei
den tot een 500 leden, misschien wel veel meer. De groei van het ledental is
verheugend; wij zijn een behoorlijke vereniging geworden. Maar veel meer
kunnen we eigenlijk niet gebruiken, omdat de excursies dan door teveel leden
3
